Dün Kıbrıs için umut verici bir gündü. Nikos Anastasiadis’in Corona virüsünü ileri sürerek bazı geçit noktalarını kapatması genelde büyük tepki aldı ama Kıbrıslı Rum barışseverin kapalı barikatı yıkarak Kıbrıslı Türklerle buluşması kelimenin tam manasıyla muhteşemdi.
Anastasiadis’in hangi akla hizmet ederek böyle bir karar aldığını anlamak zordur ama bunun akılsız bir karar olduğu kesindir. 
Kim bilir, belki de bir deneme yapmak istemiştir. Geçit noktalarını kapatmaya kalkarsa nelerin olacağını görmek istemiş olabilir. Nasıl olmasa, Kıbrıs Rum toplumunda buna niyetli olan bir sürü kör-kütük milliyetçi vardır. Zaman zaman bu konuyu gündeme getiriyor ve geçit noktalarının kapatılmasını istiyorlar. Hatta bir siyasi parti başkanı, 2019 Avrupa Parlamentosu seçimlerinde Kıbrıslı Türkler oy kullanmasın diye polise başvurarak seçim günü geçit noktalarının kapatılmasını istemişti.
Nedeni ne olursa olsun, Kıbrıslı Rum barışseverler Anastasiadis’in kararını tolere etmediler ve barikatı yıkarak Kıbrıslı Türk barışseverlerle buluştular.
Düşünüyorum ve kendi kendime soruyorum: Kolonyalistler ilk defa 1956 yılında Lefkoşa’yı bölen tel örgüleri çektikleri zaman Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rum barışseverler birlikte başkaldırsalardı neler olurdu acaba? 
Veya 1963 Aralığının sonunda çizilen Yeşil Hattı tanımasalar ve hattı delselerdi bugün nasıl bir ülkede yaşıyor olurduk?
Ya da, 1974’te çizilen ve ülkeyi boydan boya ikiye bölen Atilla Hattına baş kaldırsaydık...  
Hepsinden önemlisi, Kıbrıslı Türklerin coşkun kitleler halinde barışa yöneldikleri 2002-2003 yıllarında Kıbrıslı Rum barışseverler böyle bir eylem yapsalardı acaba neler olurdu?
Büyük bir ihtimalle ne barikat kalırdı ne de “gancelli”. Duvar yerle bir olurdu...
O dönemde olmadı ama dün Kıbrıslı Rum barışseverler bir bakıma o dönemden kalma “gancelli borçlarını” ödediler.
Bugün iyice anlaşılmıştır, daha doğrusu adanın barışseverleri göstermişlerdir ki, “gancellilerle” oyun oynanmasına müsaade edilmeyecektir.
Bundan böyle, hiç kimse aklına öyle esmiştir diye geçit noktalarını kolay kolay kapatamaz.
Hatta, dünkü eylem bölünmüşlüğü son verecek bir kıvılcım bile olabilir. 
Tarih bazen böyle yazılır. Hiç kimsenin beklemediği bir anda, küçük bir olaydan tarihsel bir olgu meydana gelebilir.
İki gün önce, dün böyle bir olayın yaşanacağı kimin aklına gelirdi?
Berlin Duvarının yıkılışına yol açan olaylar bir kilisede iki kadının başkaldırısıyla başlamamış mıydı?