“10 yıl sonra ancak” diyorum, kendime.
Sabretmeyi başarırsak...
Ve yenilmemeyi, popülizme...
“Kendimizi kurtarma” sevdamızı törpülersek biraz.
“Akıl” koyarsak...
“Ders” alırsak, yaşadıklarımızdan...
“Fırsatçılık” yapmazsak...
Ve tanışırsak, “fırsat eşitliği” denen güzellikle...
Yönetenler de kararlı durursa tabii...
Evet, 10 yıl sonra, “kendi ayaklarımız üzerinde durabiliriz...”
***
Duyar gibiyim, “Kim ölür kim kalır” dediğinizi...
Ya da, “ölme eşeğim ölme...”
Öyle de...
Nereye gidilir ki, “boş” hayallerle...
***
Eğer bir 10 sene “dik” durur ve “çalışırsak”...
‘TC-KKTC Mali Yardım Protokolü’ne gerek kalmadan bu ülke yönetilebilir!
Yardım heyeti de...
‘Vesayet’ de...
Onca ‘siyasi kirlilik’ de...
TÜMÜYLE ortadan kalkar...
***
1990 seçimlerini yaşadık...
Hep aynı kaygılarla...
1994’ü... 2000’i... 2004’ü...
“Hemen şimdi” olmadı...
Olamazdı da...
Çünkü ciddi ‘yasal düzenlemeler’e ihtiyaç var...
Anayasa’da... Yurttaşlık Yasası’nda...
Ceza yasalarında...
Partiler ve seçim yasalarında...
Kamu reformuna, verimliliğe, etkin DENETİM ve ŞEFFAFLIĞA ihtiyaç var...
Çok daha önemlisi, ‘kemikleşmiş’ siyasi kültürü değiştirmeye, dönüştürmeye ihtiyaç var...
Bu da ancak, adım adım olur...
Belirli bir planla, programla...
Elbette, çok çalışarak...
Popülizmden uzak durarak...
PARTİZANLIKTAN kurtularak...
***
Doğru bir yönetimle, her yeni gün, bir öncekinden daha ‘güler yüzlü’ başlayabilir...
“10 yıl sonra”dan anlatmaya çalıştığım bu değil...
“Sil baştan” noktasına gelmektir, söz ettiğim...
Çok “öfkeliyiz”  bu nedenle “acelemiz” var, farkındayım...
Ama gerçeği de görüyorum.
“Kendi ayakları üzerinde duran ekonomik ve siyasi bir yapı”ya öyle birkaç senede ulaşmak hayal...
Öylesine dağıttılar ki bizi !..
Öylesine dağıttık ki birbirimizi...
10 yıl dedimse, biraz da, iyimserliğimden...