İnsanın kendi için para istemesi zor.
En azından benim öykümde böyle.
Oysa ucunda bir ‘toplumsal fayda’ varsa ve ‘sosyal sorumluluk’ hiç utanmam doğrusu...

***

Engelliler maçı için ülkemize gelen sporcuların bir kamyonetin arkasında ‘karga tulumba’ taşındığını görmüş, içimiz sızlamıştı.
Bir “engelli minibüsü”ne ihtiyaç vardı.
Sonra iş insanı Mehmet Çangar kendi aradı, “ne kadar gerekiyor” dedi.
Sorduk!..
“100 bin” dediler, söyledik.

***

Çek yazıldı…
Ve hatta bu yardım çekinin Engelliler Spor Federasyonu’na sunulduğu basın toplantısına da özellikle katılmadım.
Medya önünde, flaşlar patlayarak verildi çek: 100 bin TL!..

***

Ne oldu?
“İç” edildi…
“Bu parayı yediler” demeye vicdanım el vermez.
Belli ki “hesapsızca” tüketildi.
Neredeyse bir sene geçti üzerinden, ne minibüs alındı, ne de “hesaplarda” ulaşıldı paraya…

***

İlgili federasyon yönetimi görevden alındı, yenisi atandı, 100 bin TL yok!..
Bakınız, bu federasyon “özerk” değil.
Spor Bakanlığı tarafından atanıyor.
Ve Bakanlık “denetlemekle” yükümlü, her sene...
Keyfi değil, mecbur, görevi bu!..
Oysa işin sorumlusu insanlar şimdi topu “eski yönetim”e atarak, kendi “ihmallerini” unutturuyor !..
Nasılsa denetleyen yok...
Nasılsa hesap soran yok…
100 bin lira, hem de tüm medyaya gündem olmuş bir “bağış” kayboluyorsa ortadan, anlayınız ülkenin halini…

***

Geçenlerde, Lefkoşa’nın yıllanmış esnafı, Ali Dayı’nın karanlık dünyasını “aydınlattı” dostlarımız.
Haber müdürümüz Fayka Arseven, sevgili Mahmut Anayasa ve genç gazeteci Simge Çerkezoğlu ‘yardım kampanyası’nı  tümüyle elden, gönülden yürüttü, her bir kuruşu Ali Dayı için harcandı, kalan para da Ali Dayı’nın hesabına yatırıldı.
Kimileri laf atmıştı, “Bu kampanya resmi değil” diye…
“Devlet güvenceli” federasyonda ortadan kaybolan 100 bini görünce anlıyoruz ki, herkes kendini korumalı…
Devlet mevlet yok ortada !..