Sevgi YALMAN

Doğdukları yeri ve umutlarını geride bırakarak yollara düşen, bu yolda yaşamları Kıbrıs’ta, bizlerle kesişen inşaat işçileri... Görmezden gelsek de, yok saysak da onlar yıllardır aramızda yaşıyorlar. Ekmek kapısı olarak gördükleri ülkemizin kıyısına, köşesine tutunmaya çalışıyorlar. Geleceğe dair büyük umutları var. İşte, bir inşaatta gördüğüm Şeyho, onlardan biri. Şeyho Adıyamanlı. Aynı inşaatta birlikte çalıştığı arkadaşlarının tümü de Adıyamanlı. Adıyamanlılar arasında müthiş bir dayanışma var. Tümü de Kıbrıs’ta yasal olarak çalışmalarına rağmen konuşmak istediğimde yüzlerinde bir tedirginlik fark ettim. Şeyho, “ustam” dediği Enver Ötegen’e sormadan “evet” demedi. Birçok kişinin tatil yaptığı bir Cumartesi günü, öğle arasında işçilerle oturduk ve söyleşimizi gerçekleştirdik.

8 ÇOCUKLU BİR AİLE

Şeyho Çekim,1988 yılında Adıyaman’ın Büyükkırıklı köyünde 8 çocuklu kürt kökenli bir ailenin 6.çocuğu olarak dünyaya gelmiş. 8 yıllık ilk öğretimi 15 yaşında bitirmiş. Sonrasını şöyle anlatıyor.
“Köyde 3 yıl kaldım. Bizim taraflar kuraktır. Dağ-tepe. Toprak çok az. Ailenin 5 dönümlük arazisi var. Tarımla uğraştım. Tütün, arpa, buğday ektim bu araziye... Masraflar çıktıktan sonra bize ancak 2 bin TL kalıyordu. Geçinmek çok zordu. Ancak karın tokluğuna çalışıyorduk. Evli olan abim Kıbrıs’a çalışmak için gelmişti daha önce. Kıbrıs’ı ondan duydum ben de 18 yaşını bitirince geldim. Burada bana Adıyamanlılar sahip çıktı. Enver Ustamın yanında çalışmaya başladım. Fayans mermer döşeme işini ondan öğrendim. 7 yıldır Kıbrıs’ta yasal olarak çalışıyorum. 7 mühürüm var.

AŞK ACISI

Küçük yaşta gelmişsin. Aileni, köyünü özlemiyor musun?
Çok özlüyorum. Ama mecburum. Akrabaların düğünü olur, cenaze olur gidemem. Senede bir ay çalışmam, memlekete giderim. Ailemle hasret gideririm.
Memlekette kız arkadaşın var mıydı?
(Utanıp kızarıyor Şeyho). Soruyu onun yerine arkadaşları yanıtlıyor. “Bir kız arkadaşı vardı. Şeyho Kıbrıs’a gelince onu terk etti, başkasını buldu.” diyorlar. Şeyho da ilave ediyor. “evlendi, hem de benden yakışıklısını buldu. Çocukları oldu. Almanya’da yaşadığını duydum”
Hayatından memnun musun? sorusuna ise Kıbrıs’ta şartların daha zor olduğunu söyleyerek pahalılıktan şikayet ediyor ve ekliyor “hem kendi geleceğim için para biriktiriyorum hem de aileme yardım ediyorum. Çalışmak zorundayım. “Bu arada yine arkadaşları, Şeyho’nun Edirne’de Üniversitede İngilizce Öğretmenliği 4. sınıfta okuyan kardeşinin tüm masraflarını karşıladığını söylüyorlar.

İŞ KAZASI

Şeyho, 2009 yılında Gazimağusa’da bir inşaat şirketinde çalışırken ciddi bir de iş kazası geçirmiş. Mermer keserken spiral elinden kayınca ayağı kesilmiş. Hastane’de 9 dikiş atmışlar. 6 ay çalışamamış. Sigortalı olduğu için mağdur olmamış.
Gelecekle ilgili planlarını sorduğumda ise belirgin bir planı olmadığını söylüyor. “Vatandaşlık verirlerse buraya yerleşmeyi düşünüyorum. Vermezlerse de biraz daha çalışıp para biriktirdikten sonra memlekete döneceğim” diyor.

ENVER USTA

Şeyho’nun yere göğe sığdıramadığı Enver Usta ise 10 yıldır Kıbrıs’ta. Antalya’da mermer ustası olarak çalışırken eniştesinin “Kıbrısta ücretler daha iyi” demesi ile 20 yaşında Antalya’yı bırakıp gelmiş. Bugün 30 yaşında. 10 yıla evlilik ve 2 çocuk sığdırmış. Memlekette komşu köyün kızıyla evlendikten 20 gün sonra eşini de alarak Kıbrıs’a gelmiş. Ev kiralamış. Mutlulukla ve gözleri parlayarak söz ettiği 2 kızı burada doğmuş. “Burada mutluyuz, bir sıkıntımız yok. Biz Adiyamanlılar hep birlikte çalışıyoruz ama memleketi özlüyoruz. Bir gidiş geliş 2 bin Tl, o yüzden sık gidemiyoruz” diyor.