Yerel seçimler öncesinde Türkiye iki büyük kırılma yaşadı:
Birincisi;
Gezi Parkı ile ortaya çıkan otorileşme.
İkincisi;
Cemaat ile günyüzüne çıkan "tape" yolsuzluk iddiaları...
Siyaset bu iki kırılma etrafında konum ve tavır aldı...
İktidar şahsileşti! ;
Hukuki sınırlar zorlandı...
Sonuç;
İktidara destek değişmedi...
AKP seçimlerden galip çıktı...

Teorik donanıma önem vermemişlerdi...!
Ama "Tape" iddiaları da CHP'ye yetmedi...
Neden böyle oldu peki?
Çünkü vicdanın söylediği şey insandan insana göre değişir...
Neyin doğru neyin yanlış olduğunu ağırlıkla insanın yaşadığı çevre belirler...
AKP seçimlerde sıralıyor ; şunu bunu yaptık, şuralara bunları getirdik, şu kadar para akıttık vs.
Bu kıyaslama telkinleri,
İnsanların zihninde bir "değer önceliği" seçimi yapma düşüncesini örgütlüyor...
Böyle algılatınca da kırılma noktalarından ortaya "bana ne" tavrı çıkıyor...

Yani "siyasileri yargılama bana mı düştü?" Deniyor...
Herkesin doğrusu kendinedir...
Nasıl olsa doğruları ölçebileceğimiz bir büyük doğru yok!..
O halde tek gerçek "bana ne" tavrıdır...
Bu "tape" sızıntılarıyla AKP kendine mahirane bir manevrayla sistem değişikliği getirecek hamleleri de yapmış oldu...
Yeni bir hükümet formu yarattı...

CHP değişim istiyor !
CHP'liler aslında Türkiye'deki değişime ayak uyduramadıkları ve kendi teorik donanımlarını yenileyemedikleri için,
Varoluşlarını ve çıkarlarını koruma güdüsüyle değişim istiyorlar...
Yani aslında "değişim" dedikleri şey, eskiden sahip oldukları ve vazgeçemedikleri ayrıcalıklardır...

Halkın iradesinin başka istikametlerde zuhur etmesini sağlamaya çalıştılar, olmadı...
Alabora oldular...!