‘İnsanlığın en önemli sorunu ne’ diye soracak olsam...
Ve herkes kendi listesini yapsa...
Uzar gider...

***

‘İnsanlık’ denince, öyle çok da ‘dünyalı’ bakılmaz herhalde..
Ne de olsa bizler ‘Karpaz’dan Yeşilırmak’a cümlelerine kilitlendik epeyce bir süre...
Sıla 4 şarkısındaki ‘güzellikleri’ dahi unuttuk, “Baf’ın güzel bağları, Leymosun’un denizi” gibi...
En fazla ‘unuttuk’, bir başkasının acıları, sevinçleri, umutlarıyla yüzleşmeyi...

***

‘Memleket’ kavramı kaçımıza anlatır ki, bu adanın tümünü...
Çok daha az, giderek...
Hoş, ‘memleket’ kavramı, adanın bir bölümünü dahi anımsatmıyor nicelere...

***

‘İnsanlığın en önemli sorunu’ diye girmiştim ya cümleye...
‘Bencillik’ dedim, kendime...
Evet, bencillik !..

***

Niyazi hocamın (Kızılyürek) yazısında okudum ilk kez, Kıbrıs’taki Yunan darbesinin parolasını...
Gaile’de..
Hani ‘Ayşe’yi biliriz ya....
“Tatil”e çıktı da...
Sonra ‘ev’e yerleşti...
Ve hatta ‘ev’ ahalisi de hem içten içe sevinçle, hem çaresizlikle sevdi bu ‘uzayan’ muhabbeti...
Yunan darbesinin de böyle bir parolası varmış, meğer...
“Aleksandros Hastaneye Kaldırıldı”…
Kıbrıs’ta darbe başlamıştır, anlamına gelen ‘parola’ bu!..
“Aleksandros iyi gidiyor” da darbenin sonuç verdiği...

***

40 koca sene geçti üzerinden...
O günlerde doğanlar, artık kendi çocukluk anılarını anlatıyor ki, ne silah var, ne mevzi...

***

Şimdi seneler sonra ‘Ayşe’ biraz hasta, bu kez Aleksandros tatilde!..
Geriye ne mi kaldı?
Ne olacak, kocaman bir ‘bencillik’ işte...