Erdinç Gündüz

Hiç de istemediğimiz halde, SILA 4’deki  ‘duraklama’ dönemi uzadıkça uzadı.   Aslında Sıla 4 kapalı kapılar ardında hep yaşadı. Kendi aramızdaki toplanmalar hep devam etti ama müzikseverlere yeni birşeyleri sunmak adına birşey yapılamadı.  Şok darbe 1985’de geldi.

*  *  *

Ben hala BRT’deki işime devam ediyordum. Ferahzat erken emekliliğini istemiş, BRT’den ayrılmıştı. Aydın ise, kendi Avukatlık Bürosu’nu açmıştı.

Raif, geçen ara yıllarda İngiltere’ye gidip gelmiş, politikaya devam ediyordu.  Sosyal Demokrat Parti’yi kurmuştu. Genel Seçimlerde, küçük bir farkla ne kendisi ne de partisi Meclise girmeyi başaramayınca, hayal kırıklığı yaşadı. Kavgasını devam ettirecekti ama  düzenli bir ‘gelir’ sorunu da vardı.  DAÜ’den teklif alınca kabul etti.  Öğretim görevlisi olmuştu.

*  *  *

‘O’  gün dersi vardı.  Bana bir  ‘merhaba’ için çalışma yerime geldi. Sonra, Acar Akalın’a seslendi ve Mağusa’ya gitti.  Dersi sonrasında, Lefkoşa’ya dönerken, park halindeki bir askeri kamyona çarptı ve ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldı. Yaşamak için direndi ama başaramadı.

Onu kaybetmek hepimiz için tarif edilemez,  çok ağır bir darbe olmuştu.  Günlerce, aylarca,  ne kabullendik ne de kendimize gelebildik.  İsyan ettik, ama sustuk kaldık sadece.

*  *  *

Şaşkınlık dönemini atlatmak hiç de kolay olmadı. Bir yılı aşkın bir zaman ne Aydın ne de ben elimize gitar alamadık.  Sanki tellere her vuruşumuzda Raif çıkagelecekti. Çalıp söylediğimiz çok sayıda şarkıda onun anısı vardı.  Sanki, ya kendine has gülüşü ile yüzyüze gelecek, ya “Şahane oldu hade bir daha...” diye bağırmasını duyacaktık gibi geliyordu.

1987’nin ikinci yarısında “Anısına birşeyler yapmalıyız” dedik.  Ve kardeşi Serdar’la konuştuk.  Kuzey Kıbrıs Kültür Derneği organizasyonuyla  Lefkoşa AKM’de bir ‘Anı Gecesi’ düzenlenmesine karar verdik. Bu arada da, elimizdeki kayıtları  da ‘ANI’ ismini verdiğimiz bir kasette topladık. 

*  *  *

‘Anı’ Gecesi’nin Raif’in de istediği gibi,  bir müzik gecesi olmasıydı asıl hedefimiz. Ama ister istemez salonu dolduran herkesin,  gözleri yaşlı olarak izlediği bir gece oldu. Birkaç kısa konuşma sonrasında sahne aldık.  Salonu tıka basa dolduranlarla birlikte,  Raif’i tam da istediği gibi andık. Sıla 4 şarkılarıyla.

*  *  *

‘Anı’ konserleri 1988 ve 1989 yıllarında da aynı yerde aynı şekilde devam etti.   Gelenekselleşmesini istemiş ve planlamıştık.  Ama 1989 son oldu.  Yine açıklaması olamayacak nedenlerle Anı konserleri devam edemedi.  Ve yine bir suskunluk dönemi başladı. Hem de yirmi yıl sürecek bir suskunluk dönemi.

                                                    ANI Kasetindeki yazı

            Elinizdeki kaset, grubumuzun 1968 ile 1973 yılları arasındaki, o zamanların teknik olanakları ile yapılmış çalışmalarından bir demet içeriyor. Bu çalışmaların bir bölümü, söz konusu yıllar arasında ‘deneme kaydı’ olarak gerçekleştirilmiş, çok gerekli olmadığı sürece, hiçbir yerde kullanılmamıştır.

            Dinlenildiği zaman, gerek teknik gerekse müzikal bazı hatalar farkedilecektir. Böyle de olsa bu kayıtların, bu şarkıların, bizlerin yaşamlarında çok önemli  yerleri ve anıları vardır. Raif’le, didinerek, tüm olanaksızlıklara karşın, inançla ve doğal olarak, bir amaçla yaptığımız bu çalışmalarımız, tatlı günlerimizin en değerli anıları ve değerli hazineleridirler. İşte bu nedenle tasarısı çok önce yapılmış, ama gerçekleşmesi malesef O’nun aramızda olmadığı bir zamana rastlamış bu ürünleri, siz müzikseverlere de sunmak ve hazinemizi çok sevgili arkadaşımız, kardeşimiz, değerli müzikçi, iyi insan Raif’i sizlerle birlikte bir kez daha anmak istedik.

            1968-1973 yılları arasında, birşeyler yapabilmek, birşeyler üretebilmek için, bizimle birlikte didinip duran, kayıtları gerçekleştiren Gürel Safa; plaklarımızda ve gerekli her yerde, kalemi ile, çizgileri, fikirleri ile hemen yanıbaşımızda beliriveren Necmi Avkıran’a sonsuz teşekkürlerimizi iletirken, Raif’in gitarının, sesinin, müziğinin, duygularının yer aldığı bu kaseti, geride bıraktığı sevgili eşi Mesude’ye, çocukları Rauf, Can ve Pınar’a, annesine, babasına, kardeşlerine, tüm sevenlerine, tüm müzik sanatçılarına armağan ediyoruz.

SILA 4

(Erdinç – Aydın – Ferahzat)