.bir
ardında kendi sonuna doğru akan uzun bir nehir
küf tutmuş günlerin kokusunu bırakarak arındı geçtiği kıyılardan
önünde cinneti vardı yaşanacak bilmediğin kim bilir hangi kaderin
sen ki hep bir acemiydin gündüzün kalabalık sofrasında
ve hep bir başkasıydın her gecenin ıssızlığında
susarak konuştun bütün buluşmalarda yalnızlığınla
ölüme teşne bir hayatın acılarını demledin

.üç
en kolay sevdanın günahı işlenir
öylesine geniş bir rüyadır ki orada zaman
çırılçıplak ve ısırgan
müebbet bir sancıdır ten ruhun koynunda
yaprak hışırtısı gibidir ölüm
gönüllüdür yürek muhayyel bir dar ağacında

.dört
hangi paralele girmişti ay bilmem
dipsiz boşlukta lime lime savrulan hülyaların mı desem
süt beyaz memelerin sipsivri uçlarında atan nabız mı desem
hüznü ince yazılmış mektubun geldi ya senin gelmediğin yerden
şimdi ben gitsem mi desem kalsam mı desem

          h.yücel