“74 Zenginleri Anıtı” yapabilir miyiz?
Öyle görkemli bir anıt olmalı bu...
Venedik taşına benzer bir proje…
Gökyüzüne doğru yükselen bir sütun.
Osmanlı mimarisi olabilir elbette...

*  *  *

Keşke yapsak...
Girne’ye çok iyi uyar...
Sanırım, pek de boş yer kalmadı...
Belki tam da girişe, çemberin oraya...

*  *  *

Sizce, kimler giderdi açılışına?
Kaç kişi samimiyetle gerçeği teslim ederdi.
Yüzleşirdi...
Hiç utanmadan ve sıkılmadan “buradayım” derdi, “kim, kimden saklanacak ki...”

*  *  *

Biliyor musunuz, seneler geçtikçe fark ettim ki, en az mal bırakanlar ve savaş sonrasında en fazlasını toplayanlar, çok daha büyük bayraklar asıyorlar, evlerine, iş yerlerine…
Sosyal medyada çok daha yüksek sesle bağırıyorlar!
Ve hatta fark ettim ki, en büyük “kahramanlar”,  1974 savaşı ya da öncesinde hiç buralarda olmayanlar!

*  *  *

“1974 Zenginleri Anıtı” yapılsaydı eğer ve denseydi ki, “Temeline bir avuç toprak atmak için siz de geliniz, bu düzenden zengin olmuşsanız eğer…”
Sizce kimler giderdi, kaç kişi?

*  *  *

Senelerdir, bir avuç insanın acısı üzerinden politika yapılıyor.
Ölen öldüğü yerde, susuyor, konuşamıyor.
En yakınları, siyah beyaz fotoğraflara bakarak iç çekiyor, gerisi, nutuklar sallıyor...
Akbaba gibi üşüşmüşlerin düzeni bu, “dün”ün acıları üzerine…
“Seyirci” derseniz, çok fazla…
İnsanlığa dair değer yargılarımızı yitirirken süratle, çürümüşlüğümüze isyan dahi edemiyoruz artık!
Uyumlaşıyoruz bu düzene...

*  *  *

“Biliyor musun” dedi, geçenlerde birisi...
“Su geldi gelmesine de, ne kadar yatırım yapılmışsa, cebimizden ödüyoruz şimdi… Ve kendi paramızla, kendi toprağımızı bir başkasına satıyoruz aslında…”
“Ne olacak ki” dedim...
“Haydan gelmiş huya gider, böyledir!”

*  *  *

Yine de soruyorum, bir anıt yapılsa, “1974 Zenginleri Anıtı…”
Kaç kişi katılır acaba, şu “kanla sulanmış coğrafya”da temel atma törenine!
Kurdeleyi kimler keserdi, gözyaşlarıyla...