Kuzey Kıbrıs’ta yaşayanların çok büyük bir kısmı süratle fakirleşiyor. Bütün veriler, istatistikler, raporlar bunu söylüyor.

Zaten görünen köy de kılavuz istemiyor. Giderek düşen hayat standardı her şeyi anlatmaya yetip artıyor.

Bırakın özel sektör çalışanını ya da sosyal yardım alanları, ‘orta direk’ sayılan kamu görevlilerinin dahi maaş ve ücretleri oldukça alt seviyelere inmiş durumdadır.

Sosyal sigorta emeklilerinin birçoğunun eline ya asgari ücretin biraz üzerinde ya da asgari ücretin de altına para geçebiliyor.

İşsizler ve işsizlik oranı ise başlı başına bir diğer sorun…

Corona virüsü salgınının yarattığı olumsuz koşulları bir tarafa bıraksak dahi bu ülkede artık ciddi bir yoksulluk, hatta açlık meselesi vardır.

Bunun temel sebebi de Ankara patentli ekonomi politikaların ta kendisidir.

***

Bu tespitler iki değerli ekonomistin hazrıladığı rapora da yanıdı.

Prof. Dr. Ömer Gökçekuş ile Doç Dr. Sertaç Sonan’ın kaleme aldığı rapor, ‘Kuzey Kıbrıs’ta kemer sıkma politikalarının sosyo-ekonomik ve politik sonuçları’na yakından bakıyor.

Elde edilen sonuçlar, sokaktaki insanların yaşadıklarıyla birebir örtüşüyor.

Gündeme her geldiğinde aklı başında herkesin ‘sosyal tarafı eksik’ diyerek eleştirdiği ekonomik paketlerin yaratması bütün olası sonuçlarını yıllardır bilfiil yaşıyoruz.

İnsanların alım gücü düşüyor. Hayat pahalılığı ve TL’nin önlenemez devalüasyonu sayesinde bireyler ve işletmeler sürekli geriye gidiyor.

Ne ‘pasta’ büyüyebiliyor, ama ne de ‘eşit paylaşım’ var.

Birkaç sektör dışında borcu-harcı olmayan yok.

Çalışanlar, yani emek kesimi ise bu hedefsiz ekonomik politikaların en büyük kurbanı oluyor.

***

Siyaset kurumu bu işe artık bir son vermek ya da kendi bindiği dalı kesmek ikilemiyle karşı karşıyadır.

Gökçekuş ve Sonan’ın da altını çizdikleri gibi, ‘düşen yaşam standarları ve dıştan dayatılan tedbirler yüzünden siyasal yelpazenin her iki tarafındaki partilere karşı da bir tepki oluşmuş ve hükümette kalmak daha zor hale gelmiş’ durumdadır.

Bu cümle bütün siyasi partilere mesajdır.

Liglerde sürekli küme düşüp bir sonraki sezon yeniden çıkan takımlar misali ‘asansör’ halinden kurtulmak için partilerin kendi politikalarına bakmaları kaçınılmazdır.

‘Hangi hükümet gelirse gelsin, uygulayacağı ekonomi politika belli’ ise, o zaman siyasal değişiklikle bir değişim olacağına kim inanır ki?

Ankara paketleri iflas etmiştir.

Bu gidişata son verecek bir şeyler yapılmalıdır.

Bunu yapmak da siyasal partilere düşer.

En başta soldakiler olmak üzere…