Asu Demircioğlu
[email protected]
 

Bir bedenden, ruhun gözleridir bakan. 
Sevdaların, hırsların, kaprislerin, komplekslerin sarılarak itişidir yalnızlaştıran benliği mecbur kılan görünür olanı. 
İte kaka. 
Arada bir yerdedir gözlerimizin içinde var olan gözbebeklerimiz. 
Ortada. 
Yok, arada. 
Sıkışmış. Yanakları, elleri, ayakları, tüm bedeni sıkışmış ortada. 
Yok, arada; bir var olma sevdasına sarılırken hayaller, yıkılırken geçmişten getirilen düşler. 
Ruhu ısırırken Freud, ayağa sarılırken Yalom. 
İki eli birden tutup aşağı yukarı sallarken Pers ailesi. 
Arada. Yok, ortada; bir koridor kayarak ilerlerken ayakların altından. 
İz. Bir çığlıktır çocuğun sesi. 
İz. Parlak bakan gözleri.
İz. Elinde bir kuş lastiği.
İz. Kimiz? 

Bir kanat sesidir gözleri baktırtan gökyüzüne. 
Baş kaldırarak yürüyen yavaş yavaş, koşarak 
3,6,12,18,35 yaş. 
Hayaller ve gerçekler arasında, bir gökyüzünün altında. 
Sıkışmış. Ortada. 
Yok arada. 

Ne hayallerdedir, ne gerçeklerde yürek. 
Bir avucun içinde.
Parmakların arasında. 
Bir palyaçonun kolları arasında çevrilendir ego üçlemesi. 
El sallıyor Freud’un ta kendisi. 

Tek taş oynuyor çizgilere basmadan ya da hep basarak sevdalar. 
Yaş yürüyor ‘anne’ diyerek… 
‘Anne’… 
Alkışlıyor herkes.  
‘Hah evet kendimiz ve sosyal çevremiz arasında denge’ diyor Erikson. 
‘Hayır, libido’ diyor eski dost Freud. 

Toprak okşuyor. Toprak konuşuyor. 
Avuçlardan düşen ise palyaçonun üçlemesi.
Toprakta eller. 
Kulak toprakta. 
Aranan üçleme yerde. 
Yok, havada ne istediğini bilmeden.
Ölüm. Ölümden sarılarak yaşama. 
Bir yeşilin kıvrım kıvrım kökleri, bir nefes sesi. 
Gökyüzünün altında toprağın üstünde. 
Ortada. Yok, arada. 
Fark ediyor yavaş yavaş koşarak yürüyen yaş özgürlüğünü. 
Dimdik duruyor çevrelendiği oksijenin ortasında.  
Bakıyor göz, duyuyor kulak, okşuyor parmaklar. 
Tura çıkıyor rehber eşliğinde H2O bedende. 
Dudaklar değiyor yaşamın ortasına verdiği kararların gururuyla. 
Dudaklar ortasında yaşamın.