Arif Feridun, bir mimar…
Ama, Ona bir ‘Yazar’ da diyebiliriz…
1935’de Poli’de doğmuş… İlk  Öğretim Yıllarını, - Poli’den başlayarak – Baf, Lefkoşa, İTÜ, İstanbul’dan sonra… Almanya, İngiltere ve Türkiye’de staj ve mesleki faaliyetlerle…
Son 20 yılını da: ‘Üniversite Hocalığı ile noktalayıp ayrılmış.  “DAÜ  Mimarlık Fakültesi Kuruluşunda”  görev almış ve orada ders vermiş…
Meslektaşı olan eşiyle birlikte: Kıbrıs’ta, Almanya, İngiltere ve Türkiye’de Mimarlık alanında yaptıkları çalışmalar,  deneyimler ve projelerde edindikleri birikimleri:  “İki  Mimarın  Öyküsü” adlı kitapta toplamışlar…

***
“YAZGI”,  Onun:  “Bir Deneme” dediği yeni kitabı:  İki Toplumlu İlişkileri de konu alan… Büyük bir ilgi ile okunacak bir eser…

***
Son noktayı koymadan Arif Feridun Beyden bir ricam: Lütfen yazmaya devam edin… Çünkü ve özellikle Kıbrıs’ta: İki toplumun birbirine yaklaşımı çalışmalarının sürdüğü bir dönemde…
Sevgi ve Saygıyla…

------------------------------------------------------------------------

YETER ARTIK…

Yeter artık, savaş istemiyorum…
Çocuklarıma,
Ölüme sarılır gibi sarılmaktan
Savaş Tanrılarına
Adaklar yakmaktan yoruldum

Bir daha… Hiçbir Rum
Ya da Türkün
Kurşunlanmış taze bir umut gibi
Topraklarımıza gömülmesini istemiyorum…

Portakal ağaçlarımız var bizim
Çiçeğe duracak…
Anaların gözyaşlarıyla değil
Sevdalı gençlerimizin barış şarkılarıyla
Pişmeli aşlarımız…

Ülkemizi,
Tankların, tüfeklerin
Kin ve öfkelerin karanlığı değil
Güneş yüzlü çocuklarımızın
Kardeşlik şarkıları sarmalı…

Yeter artık kin emzirdiğiniz bize
Dostluk ateşleri çoktan küllendi
Dikenli mayınlar kök salalı ülkemize…

1950’lerden bu yana
Hep kahır hep acı hep ölüm
Yaptı yoklamasını…
Ölenler bir gün
Kalanlar her gün ödedi
Ödüyor savaşın sancısını…

Yeter artık
Savaş değil, BARIŞ pınarından
Avuç avuç…  Doya doya
İçmek istiyorum…
Kendi yurdumda
İnsan gibi…
İnsan gibi yaşamak istiyorum…

   N.C