Atın Saatleri !

Artık şaka değil. Ciddi ciddi saatimiz farklı mı olacak? Hem de aynı yurtta?. Akdeniz’deki bu küçük adadan, tek bir adadan mı bahsediyorduz? Benim de, senin de yaşadığın bu yerde, bu alanda saatimiz farklı mı olacak? Evet, olacak! İki farklı saat ha? İyi miyiz? İlk başta, karar açıklandığı anda gülmüştüm. Dediğim gibi, mümkün görmüyordum. Son dakika bir şey çıkacak ve bu karar uygulanmayacak diye düşünüyordum. Çok gülmüştüm. Yapılan tüm şakaları okumuş, ben de yaymış, yayınlamıştım. Sonra da bu bahtsız yurdu şizofreniden çıkaracak şeyi bekleyip durdum. 

Özür dilerim ama durumu başka şekilde anlatamam. Akdeniz’in bir adasında yaşıyorum. Amerika Kıtası’nın, yerleşim olmayan ufak adalarıyla hemen hemen aynı büyüklükte bir adada... Bu küçücük adayı bölmeyi becerdik ve yeniden birleşme için çıkan onca fırsat heba edildi. Bunun sebebi, şimdi bize saati bile ayıran, bölen bazı aklı evvellerin adanın birleşmesini istememeleriydi. Birleşme istemiyorlar, çünkü hiç Kıbrıslı gibi hissetmediler. Kıbrıs’ı sevmiyorlar. Türkiye’yi mi seviyorlar? Yunanistan’ı mı seviyorlar? Saf olmayalım. Kendi kendilerini seviyorlar.  Kıbrıs sorunu çözülürse onlar ne olacaklar? Politikada olma sebepleri kalmayacak. Çözüm olasılığının uzak tutulması için ellerinden geleni yapıyorlar. Kendi kendimizi anlatmak için yazalım, bu aklı evvellerden her iki tarafta da vardır.

***

Ciddi ciddi duruma bakalım. Şimdi saati bile ayırmalarını aklım almıyor. Hayır… Artık şaka olmaktan çıktı. Şizofrenik bir duruma benziyor. İnanın bana, şizofreni bu durum için en hafif yorumdur.   Çünkü olaya psikiyatrik açıdan yaklaşmazsak durumlar daha da ciddi bir boyut alır. Yani, bunu nasıl algılayalım? Yurdun yeniden birleşmesine ilişkin bu denli çaba harcanırken böyle bir karara nasıl mana verelim? Başta şaka gibi aldık, sonra psikiyatriye çevirdik, umarım başka savunma mekanizmalarına başvurmak durumunda kalmayız… Artık başvuracak bir savunmamız yok, bitirdiler! 

***

Bunlar bir yana, yanlış anlaşılmasın, Türkiye’nin bu kararı alma sebeplerini sonuna kadar anlıyorum. Ben de aynı şeyi birçok kez düşünmüştüm:  "Kuzey ülkeleri akşam olmadan gün ışığını görecekmiş… İyi de bana ne? Benim, güneşimi saat 5’e kadar görme şansım varken bu şansı niye saat 4’te kaybedeyim ki?”. Avrupa’ya bağımlılığı olmayan egemen bir ülke, mantıklı bir karar aldı. Bahsettiğim ülke Türkiye’dir…

Fakat burası Kıbrıs’tır. Dedik ya, küçük adacık… O bölünmüş olan… Yeniden birleştirmek istediğimiz… Kıbrıs be, Kıbrıs … Güneşimizin tadını mı çıkarmak istiyoruz? O zaman hep beraber oturalım, saati değiştirmeme kararı alalım. Kıbrıslılar olarak. Türkler olarak değil… Yunanlar olarak değil…  Bu ufacık adada Kıbrıslı kimliğini hiç edinemeyecek miyiz?

***

Size bir şey söyleyeyim mi? Bırakın Kıbrıs’ın yarısında saat değişmesin. Yarından tezi yok, saatleri atıyorum. Saati güneşin doğuşuna ve batışına göre hesaplayacağım. Saat olmadan… Kıbrıs saati, güneşin doğuşundan iki saat sonra veya batışından üç saat önce gibi saatler olacak. Güneşin bu yurda doğduğu ve ayrıldığı anı kimse değiştiremez. Tıpkı kimsenin umudu geriye alamayacağı gibi… Atın saatleri, hepsinin inadına buluşalım!   

-------------
YENİDÜZEN için hazırlanan özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili
-------------

Πετάξτε τα ρολόγια

Δεν είναι πια αστείο. Σοβαρά θα 'χουμε διαφορετική ώρα; Στον ίδιο τόπο; Μιλάμε για το ίδιο μικρό νησί στη Μεσόγειο; Αυτό στο οποίο ζω κι εγώ, ζεις κι εσύ; Αυτό, ναι! Με δύο ξεχωριστές ώρες; Πάμε καλά; Στην αρχή, μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση γέλασα. Λέω, δεν είναι δυνατόν. Κάτι θα γίνει τελευταία στιγμή και δεν θα εφαρμοστεί. Γέλασα πολύ. Διάβασα όλα τα ανέκδοτα. Τα διέδωσα κι εγώ παρακάτω. Και περίμενα αυτό το κάτι που θα έβγαζε αυτό τον δύσμοιρο τόπο από την σχιζοφρένεια.

Με συγχωρείτε, αλλά διαφορετικά δεν μπορώ να το περιγράψω. Ζω σε ένα νησί της Μεσογείου, ίσο με ακατοίκητη βραχονησίδα της αμερικανικής ηπείρου. Βραχονησίδα, την οποία καταφέραμε να μοιράσουμε και της οποίας όσες ευκαιρίες κι αν δόθηκαν να ενωθεί, δεν κατάφερε να τις εκμεταλλευτεί γιατί κάποια μυαλά σαν κι αυτά που μας χωρίζουν τώρα και την ώρα, απλά δεν θέλουν. Και δεν θέλουν γιατί ποτέ δεν έχουν νιώσει Κύπριοι. Δεν αγαπούν την Κύπρο. Αγαπούν την Τουρκία; Αγαπούν την Ελλάδα; Ας μην είμαστε αφελείς. Αγαπούν τους εαυτούς τους. Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί αν λυθεί το Κυπριακό; Δεν θα ‘χουν λόγο ύπαρξης στην πολιτική. Κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να απομακρυνθεί αυτό το ενδεχόμενο. Και για να εξηγούμαστε, τέτοιοι υπάρχουν και στις δύο πλευρές.

***

Σοβαρά τώρα. Δεν το χωρά ο νους μου ότι μας χωρίζουν ακόμα και την ώρα. Όχι... δεν μοιάζει πια με ανέκδοτο. Με σχιζοφρένεια μοιάζει. Και πιστέψτε με, είναι η  πιο ανώδυνη ερμηνεία. Γιατί αν δεν το ερμηνεύσεις ψυχιατρικά, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν. Δηλαδή, πώς να το εκλάβουμε; Πώς να δικαιολογήσουμε μια τέτοια απόφαση την ίδια ώρα που καταβάλλονται προσπάθειες για επανένωση του τόπου; Το πήραμε αρχικά στην πλάκα, το μεταθέτουμε τώρα στη σφαίρα της ψυχιατρικής και ελπίζω να μην χρειαστεί να ανασύρουμε άλλους μηχανισμούς άμυνας, γιατί μας τελείωσαν!

***

Πάντως για να εξηγούμαστε, αντιλαμβάνομαι απόλυτα τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία προχωρεί σε αυτή την απόφαση. Το σκέφτηκα κι εγώ πολλές φορές: "Και τι με νοιάζει εμένα αν οι βόρειες χώρες δεν προλαβαίνουν να δουν  το φως της μέρας πριν νυχτώσει; Εγώ τον ήλιο μου δεν θέλω να τον χάσω στις 4 αφού έχω τη δυνατότητα να τον έχω μέχρι τις 5". Κυρίαρχη χώρα, χωρίς ευρωπαϊκές εξαρτήσεις, παίρνει μια λογική απόφαση. Για την Τουρκία μιλώ...

Μα, εδώ είναι Κύπρος. Η βραχονησίδα που λέγαμε... που είναι μοιρασμένη… Αυτήν, την οποία θέλουμε να επανενώσουμε… Κύπρος ρε. Θέλουμε να απολαμβάνουμε τον ήλιο μας; Ας καθίσουμε όλοι μαζί να αποφασίσουμε να μην αλλάζει η ώρα μας. Οι Κύπριοι. Όχι οι Τούρκοι. Όχι οι Έλληνες. Ταυτότητα Κυπριακή θα αποκτήσουμε ποτέ σε αυτή τη βραχονησίδα; 

***

Να σας πω κάτι; Ας μην αλλάξει η ώρα στη μισή Κύπρο.  Από αύριο, εγώ τα ρολόγια τα πετώ. Θα μετρώ τις ώρες με τη δύση και την ανατολή του ήλιου. Χωρίς ρολόι. Η ώρα Κύπρου, θα είναι δύο ώρες μετά την ανατολή ή τρεις ώρες πριν την δύση. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τη στιγμή που ο ήλιος έρχεται και φεύγει από αυτό τον τόπο. Όπως κανένας δεν μπορεί να αφαιρέσει την ελπίδα. Πετάξτε τα ρολόγια, να συναντηθούμε σε πείσμα όλων !