Polonya’da toplama kamplarında inceleme yaparak Psikodrama Atölyeleri’ne katılan Kayıplar Komitesi psikoloğu Ziliha Uluboy anlatıyor…

Geçtiğimiz Temmuz ayında Polonya’da Auschwitz ve Birkenau toplama kamplarında incelemelerde bulunan ve Psikodrama Atölyeleri’ne katılan Kayıplar Komitesi psikoloğu Ziliha Uluboy, Soykırım esnasında kurban olmuş olanlarla, olaylara karışmış saldırgan tarafın çocuklarını, torunları bir araya getiren atölye çalışmalarından çok etkilendiğini anlattı. Polonya’daki toplama kamplarında gördüklerinden çok etkilendiğini belirten psikolog Ziliha Uluboy, sorularımızı şöyle yanıtladı:

***  Polonya'da bazı atölye çalısmalarına katıldınız... Bu atölye çalışlmaları kimler tarafından düzenlendiydi?

“Soykırım’ın Günümüzdeki İzleri Projesi” Avrupa Psikodrama Enstitüsü tarafından organize edilmişti. Organizatörlerden biri İkinci Dünya Savaşı döneminde Alman SS üyelerinden birinin torunu, diğeri ise ebeveynleri Soykırım’da hayatta kalmayı başarmış, ancak diğer aile üyeleri neneleri, dedeleri gibi yakınları toplama kamplarında yaşamlarını yitirmiş ve kendisi de soykırım sonrası bir kampta doğmuş bir Yahudi.
Merkezi Berlin’de olan enstitü 1989’da Psikodrama’yı Avrupa’ya yaymak, geliştirmek, farklı alanlarda kullanılmasını sağlamak için eğitimler düzenlemek ve hayır işleri ile uğraşan bir organizasyondur. Katılmış olduğum atölye çalışması her iki yılda bir düzenlenen profesyonel psikodrama eğitim süreciydi. Bu atölye çalışmasının amacı iki tarafın çocuklarını, torunlarını bir araya getirerek “kurban ve saldırgan”ın karşılıklı ilişki kurmalarını sağlamaktı. 

Uzun zamandan beridir katılmak istediğim bir projeydi ve geçtiğimiz Temmuz ayında katıldım. Aralarında en genç ve tek Kıbrıslı’ydım. Avrupa’nın çeşitli ülkelerinden İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki ikinci, üçüncü kuşaktan Alman ve Yahudiler katıldı. Değişen yaş gruplarından ve çeşitli meslek gruplarından katılımcılar vardı. Doktor, yargıç, yazar, psikolog, psikoterapist, psikodramatist, sosyal hizmet uzmanı gibi geniş bir yelpazeydi.

***  Amaç neydi? Atölyede ne gibi aktiviteler vardı?
Bir tam gün Auschwitz toplama kampını gezdik. İkişerli gruplara ayrılarak gezdik. Auschwitz bir soykırım müzesi şeklinde, her girdiğimiz odada nefes alamadık, soluğumuz kesildi. O gün çok şiddetli yağmur yağıyordu. Bir barakadan diğerine geçerken ıslanıyorduk ama insanların neler yaşadığını gözümüzde canlanırken soğuk, yağmur, ıslanmak umurumuzda olmadı. Sanki her odada, orada öldürülen insanların ruhu bize bakıyordu. Çok ağır hissettim kendimi. Krematoryum, ölüm duvarı, tek kişinin sadece ayakta duracabileceği kadar inşa edilmiş hapisane hücrelerini görmek bana insanlık ızdırabı yaşattı.

DEVAM EDECEK