Niye aramızda “çirkin” insanlar var.
Niye “kötü” yönetiliyoruz.
“Bunu hak ediyor muyuz” sorusunu aynaya bakarak yüksek sesle sormamız gerekiyor.
Kendimize... Ve herkese....
Çünkü yaşadıklarımız tam bir çürüme...

***

Ay Mamas Ayini için izin verilmedi.
Ama esas ayıbı “daha sonra” dendi...
Düşünsenize, bayram için birisi sizden “erteleme” isteseydi eğer tavrınız ne olurdu.
İnsanların “kutsal” günleriyle “dalga geçmek” değil de ne bu!
Saygısızlık...
Çirkinlik...
Ayıp...

***

Omorfo’daki kilisenin kutsal günü bu.
Ve sergilenen tavır "Bayramınızı güvenlik nedeniyle bu hafta kutlamayınız, ne var canım, siz de haftaya kutlayıverin" denmesi gibi...
Güvenlik gerekçeleri falan bahane!
Bu tavır barışı baltalıyor.
Adada hoşgörüyü eritiyor.
Oysa ne güzel, iki toplum, bayramı birlikte kutlayacaktı.
İç içe...
Göğe tam bir Kıbrıs fotoğrafı asılacaktı.

***

Ayios Mamas, Kıbrıslı Rumlar için en kutsal günlerden biri...
Belki en büyüğü.
Yıllar sonra gelmişlerdi.
Barikatlar açılmıştı.
Güzelyurt çok kültürlülüğü yaşamıştı.
Dini özelliği bir yana, binlerce insan, birkaç farklı kuşak, aileler buluşmuştu.
Kıbrıslı Türkler bu manzaranın oluşmasına vesile olmaktan ancak gurur duyarlar.
Çünkü biz barışçıyız.
İnsanların özgürlüklerine saygılıyız.
Böyle olmalıyız.
İyi insanlar olmalıyız.

***

Kıbrıs için “sembolleşmiş” günlerden biri.
Bir başka coğrafyada yok.
Çok eskilere dair anıları okuyanlar bilir.
Kıbrıslı Türk çobanlar, bayram günü camiye gitsinler diye hayvanlarına Kıbrıslı Rum dostları bakardı.
Ve paskalarda, yortularda, bu kez Kıbrıslı Türkler yardımcı olur, dostlarına saygı gösterirdi.
Bu acılı coğrafyanın, birbirinin inançlarına, özgürlüklerine, değerlerine saygıya ihtiyacı var.
Kıbrıs o zaman ‘cenneten bir parça’...