‘Kalabalık’la övünüyoruz!..
Dipsiz…
Sessiz…
Geleceksiz…
Umutsuz...

***

70 bin üniversite öğrencisi varmış da…
100 bin olacakmış!..
Peki sonra ne olacakmış?
Acaba bu öğrencilerin kaçı iş bulacakmış!..
Kaçı hayaller kuracakmış yarınlara dair, güvenli ve özgür...

***

Eğitimin içeriği…
Planlaması…
Kalitesi…
Niteliği...
Yok yok ‘kalabalık’ arttıkça seviniyoruz!.

***

Nüfus artarken de aynı…
Bütçe denkleşirken de…
İnşaat patlarken de…
‘Rakamlar’ üzerinden bir ‘övünç’ patlaması içimizde!..
Oysa ‘eksiliyoruz’ genelde…

***

Daha az nüfus olsaydık…
Daha az araba…
Daha az beton…
Daha az ‘diplomalı’ işsiz…
Daha az vekil, müdür, müsteşar…
Daha az yalan…
Daha az riyakârlık…

***

Dün’den daha çok ‘varız’ şimdi!..
Daha çok lüks arabamız...
Daha çok klimamız..
Daha çok villamız...
Daha bilgisayarımız...
Daha çok ....
Dün’den daha çok ‘yokuz’ şimdi...

***

Daha az ‘yüz’ olabilseydik hayatın içinde…
Daha az ‘yüzsüz’…
Ve onca ‘laf’ kalabalığı arasında erimeseydi dünümüz, yarınımız kaybolmasıydı, silinmeseydi izimiz…
Az çok daha mutlu olurduk...
Çok daha iyimser...
Çok daha umutlu...
Kim bilir !..