Stella Aciman

Sevgi Altay Erginel… O bir öğretmen aslında. Yıllarını okullarda geçirmiş, ardından kendi dil okulunu açmış. Gününün büyük bir kısmını orada geçiriyor. Ama bir hayali varmış, yıllardır arzuladığı. Baflı nenesinin lezzetlerini Lefkoşa’da yaşatmak… Zaten kendisi de Baf kökenli. Zaman içinde bu hayalini gerçekleştirmiş ve Meclis’in arka sokağında küçük bir mekân açmış… Nenemin Evi! Dekorasyonuyla, yemekleriyle buram buram Kıbrıs kokan sevimli bir mekân…  Duvarda asılı nenelerin resimleri. ‘Bunlar kim?’ diye soruyorum. ‘Herkesten nenelerinin resimlerini istiyorum, çerçeveletiyorum ve isimlerini yazarak duvara asıyorum’ diyor ve ekliyor, ‘lütfen insanlar bana nenelerinin resimlerini getirsinler.’ 

Bu işi yapmaya nasıl karar verdiniz?
Bu benim çok uzun yıllardan beri hayalimde olan bir işti. Nenemi kaybettikten sonra bazı tatlara ben hasret kaldım. Ben de çok güzel yemek pişiririm ama o Baf’ın tadı hep aklımda kaldı. Sürekli, ‘keşke bir yer olsa da nine yemeği yesek’ diyordum, bir arayış içindeydim. Ev yemeği yapan yerlere mutlaka giderim ama evdeki gibi olmuyor işte. Nenem ceviz macunu yapardı, içine badem koyardı. Şimdi bademli ceviz macunu bulmak çok zor… Tabii öğretmen olduğum için böyle bir işle ilgilenmeye pek vaktim de yok. Maddi olarak da birikim gerekir. Sonra annemden kalan bir toprak vardı, o yer satıldı ve bana düşen payla açtım burayı.

İlk önce farklı bir yerdi burası…
Evet, önce tatlı, çörek, börek, gulurikya, samsı, çeşitli macunlar yapıyorduk, yani yine her şey Kıbrıs’a özgüydü. Biraz tecrübesizlik herhalde, sonuç umduğumuz gibi olmadı. Sonra aşçımızın çok usta olduğu ortaya çıkınca ‘ev yemeği de yapalım’ dedik. Bu defa yemekler ön plana çıkınca diğer ürünleri mecburen azalttık. Tatlıları belli zamanlarda veya sipariş üzerine yapıyoruz.

Sadece yemek mi var?
Hayır, öğleden sonraları çay, kahve ve yanında tatlı, börek, çörek veriyoruz.

Özel sipariş alıyor musunuz?
Tabii ki, kadınların günleri oluyor, o günlere zeytinli, pilavuna gibi ürünler yapıyoruz. Mevlitlere simit helvası hazırlıyoruz. Yani Kıbrıs’a özgü ne varsa yapıyoruz. Mesela, bazı müşterilerimiz, ‘pazartesi nenem gulurikya yapsın bize’ diyor.

MUTFAKTA BAFLI BİR TEYZE

Yemekleri kim yapıyor?
Mutfakta Baflı bir teyzemiz var, o yapıyor yemekleri. Baf’ın tatlarını yaşatıyor şu anda ama bu nesil gittikten sonra o tatlar da kaybolacak herhalde. Bir başka nenemiz daha var, tarif veren. Bilmediğimiz ya da yapmasını beceremediğimiz tatlar için o geliyor mutfakta oturuyor ve ‘şöyle yapın, böyle yapın’ diye aşçımıza tarif veriyor.

Yani siz Lefkoşa’da Kıbrıs tatlarını unutturmamaya çalışıyorsunuz…
Evet, asıl amacım bu. Köylerde bu tatları bulabiliyorsunuz ama Lefkoşa’da yok. Mesela gelip bize demleme çay soruyorlar. Ben de ‘Kıbrıs’ta demli çay yoktur’ diyorum. ‘Çay isterseniz sallama veya kendi topladığımız otlardan yaptığımız çayı verebiliriz’ diyoruz. Köylerden haftada iki defa taze köy yumurtası, hellim, zeytinyağı getirtiyoruz. Bunların dışında her şeyi kendimiz yapıyoruz.

Yeterli ilgiyi gördüğünüzü düşünüyor musunuz?
Manevi olarak çok memnunum çünkü değişik insanları tanıma fırsatı buluyorum. Öğretmenliğe devam ettiğim için gün içinde sadece bir, bir buçuk saat burada bulunabiliyorum. Müşterilerle ilgileniyorum ve onların memnuniyetini görmek istiyorum. İnsanların, ‘nenemin yaptığı gibi…’ demesi beni çok mutlu ediyor. Yok olmakta olan kültürümüze sahip çıkmak adına yaptığım bu iş beni mutlu ediyor. Ama maddi olarak hala daha ayakta kalma çabası içindeyim.

SAKİN BİR YER

Nedir peki, ilgi mi az?
Hayır değil ama bir öğle yemeğiyle olmuyor. İnsanlar akşamüzerleri Dereboyu’na gidiyorlar bir kahve içmeye veya tatlı yemeye. Henüz buraya gelmiyorlar. Şimdi saat beşte kapatıyoruz ama yazın akşam sekize kadar açık tutacağız.  Açıkçası orta yaş grubunu bekliyorum buraya çünkü ben Dereboyu’na gittiğim zaman o trafikten, gürültüden rahatsız oluyorum. Arkadaşlarımla daha sakin bir yere gidip kahve içmeyi tercih ederim mesela.

Kahvaltınız var mı?
Cumartesi günleri pastırmalı yumurta, pilavuna, zeytinli, hellimli kahvaltı veriyoruz.

Hangi yaş grubu geliyor?
Tek bir grup lise öğrencimiz var, 6-7 kişiler ve her Pazartesi günü geliyorlar. Onun dışında 30-50 yaşlar arası kişiler geliyor. Meclisten milletvekilleri geliyor. Müdavimleri var buranın. Buraya sadece Kıbrıslıların değil, Kıbrıs tatlarını tatmak isteyen herkesin gelmesini arzu ediyorum. Çünkü bu bir gönül meselesi, ticaret değil benim için. Burada herkes sevgiyle çalışıyor.

Asıl mesleğiniz öğretmenlik değil mi?
Evet, İngilizce öğretmeniyim. Uzun yıllar okullarda çalıştım, şimdi kendime ait dil okulunda başka öğretmenlerle beraber çalışıyorum. Tabii yorucu oluyor benim açımdan ama çok severek yapıyorum. Hedefim ileride buranın bensiz de yürüyebilmesi ama şu an müşterilerle ilişki kurmak, işin tam yürüdüğünü görmek için burada olmam gerekiyor.

KOLOKAS, DOLMA

En yoğun saatleriniz…
Öğlen 13-14.00 arası ve Perşembe günleri çok yoğun oluyoruz. Diğer günler dairelerde öğle tatili olmadığı için paket servisi de koyduk ama insanlar yine de buraya gelip yemeyi tercih ediyor.

Menüde neler var?
Bumbar, Kıbrıs köftesi, kolokas, enginar dolması, yazları çiçek dolması,  fırın makarna… Kıbrıs’a özgü ne varsa yapıyoruz diyebilirim. Tatlılardan ekmek kadayıfı, simit tatlısı… vb. Tatlıları daha çok siparişle yapıyoruz. Mesela bir müşterimiz var, ‘şu gün geleceğim, ekmek kadayıfı isterim’ der, biz de yaparız. Salı sabahları ciğer yapıyoruz. Ciğerin müdavimleri var onlar geliyor.

En çok tutulan yemeğiniz hangisi?
Enginar dolmamız çok seviliyor. Bumbarın çok meraklısı var ki Çarşamba günü sırf onu yemek için gelenler var. Bir de Kıbrıs köftemiz yani patates köftesi çok seviliyor.