Berlin Duvarı’nın yıkılışının 30. yılını kutluyoruz bu yıl. 1961 yılında tel örgüler ile başlayan ve bir hafta içinde 3,6 metre yüksekliğinde, 156 kilometrelik ‘Utanç Duvarı’na dönüşen Berlin Duvarı, 30 yıl önce yıkıldı, 1989 yılında.  

1989 yılından beri Avrupa’nın son bölünmüş başkenti unvanı Lefkoşa’nın. 2004 yılından beri bölünmüş Lefkoşa, bir Avrupa Birliği Başkenti.

2012 yılında Nobel Barış Ödülü alan Avrupa Birliği’nin Dönem Başkanı bölünmüş Kıbrıs’ın, bir yakasından diğerine geçmek için kimlik göstermek gerekiyor. Avrupa kıtasını boydan boyaya dolaşabilirsiniz, pasaportsuz, kimliksiz, gümrüksüz.  

25 Kasım’da liderler Berlin’de bir araya geliyor yeniden. 30 yıl sonra Berlin yeniden birleşmenin, barışın, umudun başkenti olabilir mi yeniden?

Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri António Gutteres, Temmuz 2017’de Crans Montana Konferansını kapatırken ‘Harcanan yoğun ve içten çabalara rağmen, bu dramatik derecede uzun soruna çözüm bulunamadan konferansın dağılmasından derin üzüntü’ duyduğunu belirtmişti. Eklemişti ardından ‘BM’nin kolaylaştırıcı bir rolü vardır. Taraflar anlaşmak istediği sürece - eğer isterlerse- yardımlarına hazırız’.

Aradan geçen süre içerisinde ciddi bir niyet görmek istiyorum pozisyonunu koruyan Gutteres Güvenlik Konseyi’ne sunmak için geçtiğimiz hafta hazırladığı raporunda ‘Kıbrıs Sorununa kalıcı bir çözüm bulunabileceği umudumu koruyorum… Kıbrıslıların bu kez farklı olduğunu bilmeye hakkı vardır’ ifadelerini kullandı.    

Umut fakirin ekmeği ya, bu cümleler bana umut veriyor. Berlin Duvarı’nın yıkılışının 30. yılında 2,5 yıllık aradan sonra üçlü görüşmenin Berlin’de yapılacak olması da bana umut veriyor.

Kıbrıs’ın kuzeyinden, güneyinden 75 tane örgütün bir araya gelmesi, ortak deklarasyon imzalaması, ortak eylem planlaması, ‘çözüm hemen şimdi’ diye iki dilde haykırması daha çok umut veriyor.

Tüm Kıbrıslıların bu sorunu hemen çözmekten başka seçenekleri olmadığını, BM’nin ve AB’nin Federal bir çözümden başka bir çözümü desteklemeyeceğini, ayrılmanın kadifesinin mümkün olmadığını sonunda anlayıp sorumluluk almaya karar vermiş olması ihtimali beni umutlandırıyor.   

Hala çok cılız olsa da, artan çok toplumlu, çok dilli etkinlikler, Kıbrıslıların milliyetçiler, statükocular ve ayrılıkçılara karşı, kim olurlarsa olsunlar, nereden gelirlerse gelsinler hep birlikte karşı durmayı öğrenmeye başlamış olması heyecanlandırıyor beni.

Aramızdakini henüz yıkamamış dahi olsak, kafamızdaki duvarları ufaktan yıkma çabasına girmiş olmamız umudumun nedeni.

Türkçe’nin Avrupa Birliği dili olmasına Kıbrıslı Rumlardan gelen destek güldürüyor yüzümü son günlerde.

Çok farklı sesler çıksa da, sağdan soldan, sürekli provokasyonlar yapılsa da, Federasyon isteyenler yalnızlaştırılıp, etkisizleştirilmeye çalışılsa da, saldırsalar da her birimize ayrı ayrı, her iki tarafta da Federasyon fikri anketlerde en kabul edilebilir çözüm şekli olmaya devam ediyor.

Berlin’de buluşuyor iki lider Pazartesi günü, umudum barış şehri olma sırasının bize gelmiş olmasında, Berlin’in bayrağı Lefkoşa’ya devretmesinde.