Harika bir kadınla tanıştım dün akşam.
Muazzez Seldağ...
BRT’nin 13 yıllık Ankara temsilcisi…
Tayyip Erdoğan’ın Başbakan İrsen Küçük’e maaşını sormasına ‘neden olan’ kadın.
Erdoğan’a, “Balık tutmayı bilmiyorsunuz diyorsunuz ama bizim oltamız kalmadı. Akvaryumumuz bile yok” deme ‘cüretini’ gösteren ve Erdoğan’ı çok ama çok öfkelendiren o kadın!
“7,5-8 İrsen” o günün yadigarı…
İrsen Küçük o gün hem bizim gözümüzde hem Türkiye’nin gözünün önünde beyaz bayrağı çekmiş, hükümetini de halkını da teslim edip gelmişti.
Maaşların fazlalığından, altımızdaki arabaya kadar Anadolu’nun sırtından geçinen beslemeler olarak günlerce tartışılmıştık kamuoyunda.
O günden bugüne de pek bir şey değişmedi.
‘Güçlü KKTC’ projesi tıkır tıkır işlemekte.
Havayolları battı, havalimanı satıldı, su özelleştirildi, elektrik, telefon yolda.
Maaşlar çekildi Türkiye’den aşağıya, borç batağındaki vatandaş dar ağcında.
Hırsızlık, tecavüz, cinayet, yolsuzluk, talan gırla.
Güçlendikçe büyüdük.
Başbakan ve kabinesinin dağıttığı yeni vatandaşlıklarla sayımız arttı.
İsmimize yakışır ‘büyük’ bir cumhuriyet olduk işte.
Neyse dönelim Muazzez’e…
Mücadele ruhu solculuğundan, yarım oluşu hasretinden, umutlu oluşu kadınlığından…
Yakında aramıza dönecek. Sebebi emeklilik falan değil.
Başbakan’ın intikamı!
(İrsen Bey, ‘yemeği’ soğuk yiyor belli ki!)
Soruyu sorduğu günden sonra kızakta geçen 3 yılın ardından geçenlerde eline bir mektup geçti.
‘Şu tarihte BRT ile ilişkiniz kesildi’ denildi.
Ne de kolay söylendi.
Şaşırdı mı?
Hayır!
Kırgın mı?
Evet!
Ama geçti gitti işte!
Bıraktığı yerden devam edecek.
Gazetecilik aşkı ta içinde.
Sesinde, titreyen gözlerinde, mutsuzluğunda…
Hasretini çektiği memleketine, anavatanına dönecek olmanın heyecanı içinde.
Anlatılacak çok şey var ama şimdilik bu kadar…
Erdoğan’la ve Cemil Çiçek’le yaşananlar ve onca yıllık Ankara macerası…
Hepsi Gazeteciler Birliği’nin çıkardığı Medya Dergisi’nin temmuz sayında…