Hare Ergen

İyi haftalar Sevgili Okuyucularım,

İstanbul’a yaptığım yolculuklardan birisi…
Arabada giderken özellikle takside, şoförün koltuğunun arkasındaki yerde dergi falan olur ve onları okurum.
Şöyle bir yazı “Ben başkaları sayesinde kendim oldum”…
Baktım ama kim, nasıl ve niye bunu ilan vermiş anlamadım.
Ne isim var, ne de başka bir şey…   
Sonra gideceğim yerde indim ve yazıyı unuttum.
Akşamüstü çocuklarımla buluşmaya giderken, bir nefes almak için taksideki camı açtım.
Boğazın püfür püfür esen rüzgarı yüzüme çarpıyor ve mutlu oluyorum.
Tüm bunları düşünürken aklıma sabah takside okuduğum cümle geliverdi.
“Ben başkaları sayesinde kendim oldum”…
Ne güzel ve anlamlı bir cümleymiş diye düşünmeye başladım.
Biri bize onu dedi, biri onu yaptı, biri bizi sevdi, biri bizi üzdü ve ben kendim olabildim.
Aynen siz de kendiniz olabildiniz Sevgili Okuyucularım.

Bunları düşünürken kendim olmama sebep insanları düşündüm;
Bana ilk tatlıyı tattıran, annemin ekmek üzerine sürdüğü tereyağı ve şekeri,
Kendi ayakları üzerinde durmanın insana verdiği mutluluğu, babamın kendisinden öğrenmem,
Evlat sahibi olmanın en büyük hazine olduğunu anlamama neden, kızım ve oğlum,
Aile olmanın anlamını ablam ve kuzenlerimden,
Şükretmenin değerini Ayşe teyzemden,
Kan bağın olmasa bile bir insanın sana kendini kardeşin gibi hissettirebileceğini dostlarımdan,
Ne kadar sevildiğimi anlamama neden olan insanlar,
Ve kendimi yargılamayı bırakmama vesile olan yaşam koçum;
Beni üzüp sonrasında hastalanmama neden olan insan ve olayların alsında hiçbir değeri olmadığını anlamam,
Güneşin balçıkla sıvanamayacağını,
Birisi bana ne derse desin benim değerimin kaybolmayacağını,
Bilakis benim ışığımın ve gücümün onları korkuttuğunu anlamama,
Kızsam, sinirlensem ve küssem bile beni seven insanın olduğunu,
Güven olayının kişinin ahlakına kaldığını anlamama neden olan insanlar…
İyi ki hayatıma girdiniz, sizler sayesinde ben Hare oldum…