20 Temmuz Stadı’nda tribünleri ilk kez bu kadar "yalnız" gördüm!..
Doğan'a Değirmenlik hezimeti sonrası gönül koymuş bir seyirci vardı.
Ve sahada farklı karakterde iki takım.
Binatlı 'namağlup' geldi Girne'ye, defansif disiplini, takım oyunu, ileriye süratli çıkışları ve en önemlisi mücadeleci kimliği ile öne çıktı.
Doğan'ın ise yıllarca birlikte oynama ezberi ve bireysel yeteneklerin üstünlüğü gibi artılarına karşın en önemli sıkıntısı oyun disiplininden bir anda kopması, "telaş"a bürünmesi, ileriye şişirme uzun toplara sarılmasıydı.
Maça Doğan çok iyi başladı.
Topu yürüttü, "sabır"lı davrandı.
İlk kez tek forvetle sahaya çıkmış, böylece orta saha üstünlüğünü kazanmıştı.
Ama bu oyun anlayışı 15 dakika sürdü, bu süreçte 4 net pozisyon üretti, golü bulamadı.
Doğan yeniden "uzun top"a dönerek geride ve ileride kümelendi, mesafeleri açtı.
Binatlı bu andan sonra daha tehlikeli gelmeye başladı ki, en etkili atağını hakem anlamsız bir faulle kesti.
Sarı-lacivertlilerin imdadına da ilk devrenin bitiş düdüğü yetişti!..

***

Serhan "markaj" görevini öylesine abartmıştı ki, Doğan atağa çıktığında dahi Batshi'nin dizi dibinden ayrılmadı.
Böylece iki takım da 10 kişi oynadı aslında!..
Batshi bu kadar yoğun markajla kendini Messi hissetti sanırım.

***

İki takım da peş peşe üç pas yaptığı pozisyonlarda, iki gol buldu karşılıklı...
Gerisi kör dövüşü...
Kenan ile Geoffrey'nin saha kenarına alınışı ise Doğan adına aslında "beraberliği" kabullenmekti.
Hem 'boy kısalttı' Doğan, hem de topu havaya şişirdi!..
Maçın hakkı buydu.