Türkiye’de 12 Eylül 1980’de gerçekleştirilen askeri darbe ile erki ele geçirerek faşist dikta rejimi kuran generaller nihayet yargı önüne çıkıyor.

Savcı hazırladığı iddianamede “Maraş, Çorum, Sivas, Fatsa, Malatya, 13 ilde meydana gelen şiddet olaylarının, toplumu kaosa, iç çatışmaya sürükleyerek, ülkeyi yönetilemez hale getirip, askeri darbeye zemin hazırlamak isteyen ve yönetimi ele geçirmek isteyen devlet içindeki derin yapıların yönlendirmesi ve kurgulamasıyla çıkarılmış terör olayları olduğu” iddia etti.

Dün darbecilerden hala hayatta kalan Kenan Evren ve Tahsin Şahinkaya’nın avukatı basına yaptığı açıklamada müvekkillerinin üzgün olduğunu söyledi.

Evet üzgünmüşler.

Ben de çok ama çok üzülmüştüm.

Tam okulumu bitireceğim günlerde sen darbe yaparak iktidara el koy, sonra da önüne geleni işkenceden geçir, hapislerde çürüt, gencecik çocukları idam sehpalarında sallandır sonra da ben bütün bunları devlet için yaptım de.

Sen kimsin be adam?

Seni bu ülkeyi savunasın diye yetiştirdiler. Ülkede kargaşa çıkararak iktidara el koyman için değil.

Geçmişte dünyanın birçok ülkesinde darbeler oldu. Bu ülkelerin hemen hepsinde demokrasiye geçildikten sonra darbeciler hesap verdi.

Darbeci generallerin çoğu hapislerde çürüdü.

Türkiye hariç.

Türkiye’de 27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971 ve 12 Eylül 1980’de olmak üzere her 10 yılda bir darbe oldu.

Aradaki yıllar da darbeye hazırlık olması için terörün azdırıldığı yıllar oldu.

Olan da Türkiye’ye oldu. Türkiye için bütün bu yıllar boyunca hep kaybetti.

Bundan en çok da gençler etkilendi.

12 Eylül öncesinde Türkiye’de öğrenci olan ben dahil bir sürü Kıbrıslı öğrenci de elbette bundan nasibini aldı.

Bu dönemde 6 arkadaşımızı toprağa verdik.

Bugünlerde yeniden anacağımız bu arkadaşlarımızın ne günahı vardı?

Onlarca arkadaşımız okullarını bitiremeden ayrılmak durumunda kaldı.

Bunların ne günahı vardı?

Siz darbe yaptıktan sonra kolluk güçleriniz, polis ve askerler önüne geleni tutuklamaya, işkenceden geçirmeye başladılar.

Bundan ben dahil birçok Kıbrıslı öğrenci de nasibini aldı.

Günlerce 1. Şubede işkence gördük, sonra tutuklanarak şimdi “Ergenekoncu Subayların” yattığı Hasdal Tutukevinde yattık.

Meşhur 141-142’den yargılandık.

Sonuçta beraat ettik.

Çünkü suçsuzduk.

Tek suçumuz Kıbrıslı öğrencilerin kurduğu derneğin yöneticisi olmaktı.

Sırf bu yüzden ve derneğimizin Türkiye’deki emek ve demokrasi güçlerinin mücadelelerine omuz vermesinden dolayı bizi suçladınız.

O günlerde ben de çok üzülmüştüm.

Gözümün önünde yaşanan olaylar beni çok üzmüştü.

Ortalığı daha da bulandırmak için düzenlediğiniz Maraş ve Çorum katliamları beni çok ama çok üzmüştü.

12 Eylül’den sonra uyduruk gerekçelerle idam sehpalarında sallandırdığınız suçsuz gençlere her insan gibi ben de çok üzülmüştüm.

İddianame darbeci paşaları üzmüş.

Peki ne bekliyordunuz ya?

Size madalya mı vereceklerdi?

32 yıl hesap sorulamasın diye kendi Anayasa’nızı hazırladınız.

Bu Anayasa’nın sizi koruyacağını düşündünüz.

Ama olmadı.

Öteki darbeciler gibi bu dünyadan biraz daha erken göçseydiniz siz de kurtulmuş olacaktınız.

Şimdi artık geç oldu.

Yargılama o güne kadar bitmese bile en azından yargılanacaksınız.

Bu da bundan sonra sizin yolunuzu izlemeyi düşünen genç subaylara örnek olacak.

Bir daha kimse “devletin yüce çıkarları için” yönetime el koyamayacak.

Bir daha hiç kimse bu amaçla ülkede kargaşalık çıkarmaya yeltenemeyecek.

Kuşkusuz sizin yargılanmanız ne kaybettiğimiz yoldaşlarımızı geri getirecek, ne ülkenin kaybettiği yılları geri getirebilecek, ne de işkencede geçen günlerimizi unutturacaktır.

Ama yapanın yanına kalmamalıdır.

Biz hepimiz yıllarca üzüldük, acı çektik.

Varsın biraz da siz üzülün.

Bu ülkeye, bu insanlara ve özellikle de gençlere az kötülük yapmadınız.