• “9 aylıkken yüksek ateş nedeniyle çocuk felci geçirdim. Annem sol ayağımın basmadığını gördü. Babam eve gelen kadar ateş tüm vücudumu sardı. Sol tarafımı komple sardı ve sol bacağımı etkiledi. Türkiye’de aşısı yoktu. 6 yaşında babam beni Almanya’ya götürdü. 2 kez ameliyat oldum ama bir şey değişmedi”

• “Ben bu durumda bile her istediğimi yaptım. Basketbol sporu sayesinde çok şeyler yaşadım, çok şeyler gördüm. Çok da başarılı yıllarım oldu. Yere basarak basketbol oynamak hiç aklımdan geçmedi. Belki de böyle büyüdüğüm sonradan engelli olmadığım içindir. Ben hiç yürüyemedim, böyle büyüdüm”

Didem MENTEŞ

9 aylıkken yüksek ateş nedeniyle çocuk felci olur Ayhan Çağlar… Tam 49 senedir tekerlekli sandalyeye mahkum bir hayat sürer… Hiç iki ayağının üzerine basarak yürümedi Ayhan… Hiç koşmadı, atlamadı… Bir kere isyan etti, babasına… ‘Neden böyleyim’ diye sordu… Babasının tek bir cevabı yetti… Kendini hep böyle bildi, başka türlü hayal etmedi… Tekerlekli sandalye üzerinde kendine bir yaşam kurdu Ayhan, ve mutlu oldu… Hiçbir şeyin eksikliğini, özlemini çekmedi… Her istediğini yaptı, her aktiviteye katıldı… Evlenip yuva dahi kurdu… Şimdi Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı’nın en iyi oyuncuları arasında… Tek istediği engelliler için daha iyi koşullar, daha iyi bir yaşam oldu…

“Çocuk felci geçirdim”

Ailesinin hayatı bir anda değişir Ayhan Çağlar’ın. Türkiye’deki doktorların ‘çaresi yok’ demesine aldırış etmeyen ve evladının sağlığı için Adana’daki firmasını kapatarak Almanya’ya giden babası doktor doktor dolaşır. Tüm aileyi de yanına alarak yeni bir hayat kurar…  “9 aylıkken yüksek ateş nedeniyle çocuk felci geçirdim. Annem sol ayağımın basmadığını gördü. Babam eve gelen kadar ateş tüm vücudumu sardı. Sol tarafımı komple sardı ve sol bacağımı etkiledi. Türkiye’de aşısı yoktu. 6 yaşında babam beni Almanya’ya götürdü. 9 kardeşiz biz ve tek erkek bendim. Daha sonra annem ve ablalarım geldi. Orada iki ameliyat oldum ama bir çaresi olmadı. Almanya’da büyüdüm. Ailem bana bu konuda hiçbir şey hissettirmedi.”

“Neden ben böyleyim baba?”

Kendisini bilmeye başladığı dönem, ‘neden ben böyleyim’ diye babasına isyan eder Ayhan. “Bir gün babama isyan ettim. Babam da bana ‘sen kendi haline şükret, sen iyisin, elimizden geleni yapıyoruz. Beterin beteri var. Allah bu yükü kaldırabilene verir’ dedi. Bu çok güzel bir sözdü ve beni motive etti. Ondan sonra da bir daha bu konuyla ilgili isyan etmedim.

Edecek bir durum da olmadım. Çünkü ben bu durumda bile her istediğimi yaptım. Ben basketbol sporu sayesinde çok şeyler yaşadım, çok şeyler gördüm. Çok da başarılı yıllarım oldu. Tabi ki Almanya gibi bir ülkede büyümenin de bana çok büyük bir faydası oldu. Çünkü orada durumlar bambaşka” 

“Hiç ayakta basketbol oynamayı hayal etmedim”

Almanya’da başladığı basketbol hayatı hala daha devam eder Ayhan Çağlar’ın. Yıllarca değişik takımlarda basketbol oynar. İlk defa 2009 yılında Kıbrıs’a transfer olur ve son 3 yıldır burada yaşamaya başlar. Ve hiçbir zaman ayakları üzerinde basketbol oynamayı hayal etmez…

“Yere basarak basketbol oynamak hiç aklımdan geçmedi. Belki de böyle büyüdüğüm sonradan engelli olmadığım içindir. Ben hiç yürüyemedim... Çok şükür bu durumdayız. Ben hep böyle büyüdüm. Ben yıllardır basketbol oynuyorum. 3 yıl öncede Kıbrıs’a transfer oldun. Kıbrıs’ı çok sevdiğim için burada kalmaya karar verdim. Aslında ben geldiğimde engelliler için bazı projelerimiz vardı, ben de içinde yer alacaktım. Gerek basketbol gerekse başka spor dalları için yeni ve genç oyuncular bulmak istedik. Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı’nın başına her sene başka biri atanırmış. Bu nedenle düzgün bir proje yapamıyorlar çünkü kimisi iyi kimisi kötü çıktı. Projeler ve maddiyat yönünden takım hiç iyi yönetilmiyor. Birkaç spor dalı olsa da sadece basketbol yoğunluktadır.”

“Engelliler için yapılacak çok şey var”

Almanya’da engelli insanların tam olarak topluma karıştığı ve hiçbir engelle karşılaşmadığını anlatıyor Ayhan. Kıbrıs’ta ise durumun tam aksine olduğunu belirtiyor.  Özellikle aracı olmayan engelliler için ulaşımın imkansız olduğunu söylüyor. Otobüslerin liftsiz oluşuna isyan ediyor… Rehabilitasyon merkezinin bulunmamasını büyük sorun olarak görüyor.

Devletin ise engellilerin yaşayabilecekleri ortamı yaratmasının önemine dikkat çekiyor Ayhan Çağlar. İşyerlerinin engellilere göre de dizayn edilmesi, izin makamlarının bunu kontrol ederek izin vermesi gerektiğini ifade ediyor. Kuzey Kıbrıs’ta engelliler için çok büyük sorunlar olduğunu vurguluyor.
“Burada kolay kolay bir yere gidemiyorsun ya çok sayıda merdiven var ya da kaldırımlar yüksek.

Girdiğin mekanlarda lavabolar uygun değil. Bu şekilde büyük sıkıntılar var. İnsanlarımız çok duyarlı gözüküyor. Anayolu karşıdan karşıya geçeceğinizde araçlar durup yol veriyor ama aynısını oto park alanlarında göremiyoruz. Bazı vatandaşlar engelli park yerine arabalarını koyuyor. Ben Almanya’da bunun tam tersini gördüm. Bir stadyuma gidin, tüm oto park alanı dolsun inanın bir tane engelli park yeri boştur. 

“Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı’nda sıkıntılar var”

Son olarak ise şunları söylüyor: “Ben engelli camiasına çok büyük umutlarla geldim. Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı konusunda çok bilgiliyim. Buralara çok şeyler katmak da istedim. Benim gibi düşünen başkanlarımız da oldu.  Ama maalesef her sene başkanlar değiştiği için ve bu böyle devam ettiği için bu işi yapmadılar. Bunu yapmak isteyen başkanımız vardı ama görevden alındı. Dört tane başkan gördüm, dördü de verilen görevi doğru dürüst yapamadı. Verilen çoğu sözler yerine getirilmedi, eksikler giderilmedi. Maddi yönden çok sıkıntılar çektik. Tüm oyuncularımız zorluklar çektik. İlk önce Kıbrıslı gençleri bulup bu spora adapte etmek ve onları yetiştirmekti. Benim de en zevk aldığım yön buydu. Genç oyuncuları yetiştirip, onlara bilgileri aktarmayı çok severim. Maalesef böyle bir şey hiç olmadı. İyi imkanlar varken neden daha iyiye götürülmüyor.

Türkiye’de ve Avrupa’da oynamış, ambargoları yenen tek takımız. Ama bu sene yapılan hatalar yüzünden düşüş yaşadık. Çok iyi oyuncularımız var ve daha iyi yerlere getirebiliriz. Yeni başkanımız geldi inşallah onunla iyi olacak.