Bu topraklar çok kral gördü.
Uygarlıkların biri gitti, diğeri geldi Kıbrıs’a…
Farklı kavimler…
Farklı dinler…
Farklı etnik kökenden insanlar…
Hepsi geldi, geçti.
Cenevizlisi…
Fenikelisi…
Asurlusu…
Makedonyalısı…
Mısırlısı…
Romalısı…
Venediklisi…
Lüzinyanı…
Osmanlısı…
Her gelen bir şey bıraktı.
Her giden bir şey aldı.
Mezarlarını bıraktılar geride uygarlıklar…
Devrin eşyalarıyla beraber…
Mağaralarda kazıdıkları yazıları bıraktılar geride…
Binalar yaptılar sonra…
Taştan…
Kaleler…
Tapınaklar…
Yandı, yakıldı, toprak altında kaldı, çürüdü, harap oldu çoğu…
Kim bilir hala kaç kent vardır hala yerin altında…
Neleri örttü gelip geçen yüzyıllar, barbarlıklar, talancılar…

* *  *

Ve fakat Kıbrıs adası Kıbrıs adası olalı, hiç şimdikine benzer bir talana şahitlik etmedi!
10 bin küsur yıllık geçmişinde taş üstünde taş, gövde üstünde baş bırakmayan, acımasız imparatorlar gördü küçük adamız da, doğayı ve üstünde oturduğu tarihsel mirası bu kadar hunharca katleden bir uygarlık görmedi.

En azından adanın bize düşen yarısı…
Kıyılar…
Deniz içleri…
Tepeler…
Ormanlık araziler…
Dere yatakları…
Dağ etekleri…
Her taraf betona kesti!..
Ama yetmedi…
SİT alanları da…
Tarihi mekanlar da…
Kral mezarlıkları da…
Antik kentler de…
Akla neresi geliyorsa, her taraf talan edildi.

*  *  *

‘Beton Uygarlığı’ diye geçecek tarihe bu yaşadığımız dönem…
1000 sene sonra bu topraklarda yaşayacaklar “Ne tufah insanlar gelip geçmiş” diyecekler.
“Acaba Tanrıları kimdi bunların?” diye soracaklar.
“Eric Von Daniken’in ‘Tanrıların Arabaları’ kitabında anlatılan ‘misafirler’ mi yok etti önceki bütün uygarlıkları acaba” diye araştırmaya koyulacaklar.

Ve emin olun, bu dönemi yaşayan ve yaşatanlar için iyi sözler söylemeyecekler.
Bütün uygarlıkları yok ettik.
‘Beton Uygarlığı’ yarattık.
İyi ki adanın yarısında sadece!..
İyi ki…