Cem Karaca söylüyor fonda:

“Bir gün belki hayattan,
geçmişteki günlerden
bir teselli ararsın,
bak o zaman resmime…”

Mahkeme haberleri önümde… Çeşit çeşit suçlar. Gazeteler sanıkların resimleriyle dolu. Aradığım ‘o resim’ değil bunlar. Hiçbiri!..

14 yıl olmuş öleli Cem Karaca…

Eski resmi bekliyoruz bir şekilde, özlemle…

*  *  *

“Eşşeği saldım çayıra” diyor bir başka şarkısında…

Doğru söze ne denir?

Televizyon ekranından izliyorum, bu ülkenin nasıl çivisi çıkmış… Baksanıza, yargıçlar bile tehdit ediliyor artık.

“Gördüğü düşü hayra yoranı da…”

Düş kuracak hal mi bıraktılar?

*  *  *

İnternette geziniyorum, haber sitelerinde…

Bir şiddettir gidiyor. Alışmadık ki biz bunlara…

Diyor ki bir avukat “Tahrik oldular, o yüzden saldırdılar.”

Demek?

Biz izleyici mesaj attı sabah sabah: “Evde karısı tahrik eder hastanelik eder, yolda yürüyen adam tahrik eder bıçaklar, mini etekten tahrik olur tecavüz eder, gazete yazısına tahrik olur ayaklanma haneye tecavüz ve linç girişimi yaparlar. Amma kolay tahrik oluyorlar ha” diye…

“Bindik bir Alamete” diyor Cem Karaca…

“Gidiyoruz alamete!..”

*  *  *

“Ben bir ceviz ağacıyım” şarkısına geçiyor sonra Cem Baba…

“Gülhane parkında..”

Ya da KKTC meclisinin damında…

Afrika gazetesinin tabelasında…

Nasılsa “ne sen bunun farkındasın…

Ne de polis farkında!..

Orada da, burada da…

Yoksa farkında mıydı, mesela 22 Ocak’ta?

*  *  *

İnsanlar üzgün. Şaşkın. Kırgın.

Yürekler ağlıyor, “Neler oluyor benim memleketime” diye…

Cem Karaca hissediyor olsa gerek, ses veriyor:

“Ne olur ıslak ıslak bakma öyle...”

Bir mesaj düşüyor önüme, tanımadığım yaşlı bir teyzeden: “Bunların yüzünden evlatlarımızın, torunlarımızın canından endişe duyuyoruz artık” diye yazıyor.

Gözü yaşlı, hissediyorum bunu mesajdan…

*  *  *

Çok özledik Cem Karaca seni…

Hoş, eserlerinle yaşıyorsun hep. Sen ölmedin ki!

Bak, ne de güzel anlıyorsun bizi…

“Kendim ettim, kendim buldum” diyorsun.

Aynen öyle üstad!..

Ne geldiyse başımıza, kendi kendimize yaptık biraz da…

Ve evet, haklısın usta…

“Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır…”

Bir of ki, ne of!..