Ölümlerin artık “şaka gibi” geldiğini her insan özellikle cenazelerde dile getirmektedir. “zamansız” ya da “beklenmedik” bir anda yaşanılan kayıplar; o kadar çok artmaya başladı ki yaşamımızda, neredeyse insanlar bir cenazeden diğerine koşar oldu.
Hani ölüm de artık anlamını yitirmekte.
O kadar “sıradanlaşıyor” ki insan için, sanki bir “sosyal-paylaşım” yeri gibi oluyor neredeyse. Ama elbette atşe düştüğü yeri yeniden yakacak, “helal olsun”u üç kez tekrarlayanlar, meftanın dostları işlerine, evlerine, kendi dünyalarına yeniden dönecektir.
Kimse de bunun  aksini söyleyemez bekleyemez.
Ama gece çöktü mü, düştüğü yerde ateş alevlenir, yürekleri yakmaya devam eder.

***

Gürsel Güngör...
Müzik dünyamızın efsane gruplarından Jazz Mania’nın bas gitaristi.
Yaşama gözlerini yumana kadar elinden bas gitarını hiçbir zaman bırakmak istemeyen, müziğin içinde yoğrulmuş, müzisyenlere özgü “insanlıkla” dolu bir dost.
Hani insan geride ne bırakır diye düşünürüz ya bazen; cevabı “güzel anılmak” olsa gerek. Gürsel dostumuz da, cenazesine gelebilen ya da gelemeyen nice dostlarının yüreğinde güzlelikle anılmayı hak etmiş bir insan.
Ve öyle de anılıyor.
Ölümler “şaka gibi” demiştik ya başlarken yazımıza, bence artık ölümler de kendi kafasına göre takılıyor.
Ne sırası var, ne de sıraya koyan.
Benim başıma da gelmez diyemezsin.
Kandilindeki yağ bitmişse, bir neden yaratılıyor bu dünyayı terk etmek için.
Huzur ve müzik içinde uyu sevgili dostum...