Her sabah ‘toz bulutu’ arasında ilerliyorum, iş yerime gitmek için.

Hangi yol kapalı, hangisi açık, nerede kazı yapılmış, bilemeden…

Artık ‘ezberlemekte’ zorlandığım çukurlara düşe çıka ve çamur deryası bir mezbelelikte, çer çöp arasından kıvrıla kıvrıla park yeri arıyorum…

Ortalık ayıptır söylemesi bok kokuyor.
Tam bir ‘karmaşa’ ve ‘alt üstlük’ diyarı bu ülke.

* * *

Ülkenin dört bir yanında var bu keyfilik, başı boşluk, keşmekeş…

Senelerce ‘maliye’yle uğraştılar, didiştiler, durdular…

‘Ekonomi’ yoluna girince, toplum da bir yola girecek sandılar…

Yasalar yaptılar Meclis’te, eller kalktı, oy çokluğuna çoğaldı raflarda dosyalar...

Oysa ki ‘otoritesizlik’ ve ‘keyfilik’ yerinde durdu, ne yasaları takan 0ldu, ne de hesabını soran...

* * *

‘Devlet’ dedikleri komedi, kendi kurallarına kendi uymuyor!..

‘İnsan’ denen varlığa önceden bilgi verme tenezzülünü göstermiyor kimse, bir sabah uyanıyorsunuz, önünüzde kocaman bir çukur…

Yol kapalı…

Ve ‘imam’dan başlayan keyfilik, ‘cemaate’ doğru yayılıyor, ‘salgın’ bir hastalık gibi…

Reis-i Cumhur kimselere sormadan kazıyor Saray’ının önünü!..

‘Yasa’ya rağmen ‘protokol’ imzalıyor hükümet, vekil haykırıyor, “Böyle yapamazsınız, yasal değil” diye!..

Yöneticinin biri çıkıyor, diyor ki, “istediğimi yaparım arkadaş, kimse karışamaz…”

* * *

Balıkla birlikte tuzun da koktuğu bu düzende, ‘otoritesizlik’ her bir bireyin kanına işliyor böylece…
İsteyen istediği saat gidiyor işine, canına çekince kaçıyor…

Ehliyetsiz genç direksiyon başında öldürüyor, vasıfsız aşçı milleti zehirliyor, hastanedeki hekim ‘kliniğe bekleriz’ diyor,  okul tuvaletinde sigara içiliyor...

Trafikte, inşaatta, çevrede, evde, dairede duyarsızlık, sorumsuzluk, kuralsızlık büyüdükçe büyüyor!..

* * *

‘Saray’ bahçesinde inşaat izinsiz, planlama onaysız başlayan yapılaşma, adanın kuzeyine dair tam bir ‘sembol’ gibi hepimize el sallıyor…

‘Bir usta bir memleket’ diye diye, nefessiz kalıyor insan, her gün sanki koca dağlar üzerimize yıkılıyor…