1974 öncesi Kıbrısımızda müzik yarışmaları bazı bölgelerde kendini göstermeye başlamıştı.

O yıllarda genelde önceleri “panayır” daha sonraları “festival” ismiyle anılacak olan organizasyonlarda böylesi müzik grupları arası müzik yarışmalarının yapıldığını çok yoğun olmasa da görebilmekteyiz. O yıllarda elbette müziğimizi ve müzik gruplarımızı görebildiğimiz en önemli mekan-organizasyonlar; düğünler, balolar ve panayır organizasyonlarıydı. Az da olsa bazı gruplarımız kendi ve/veya diğer bölgelerde konserler bile vermeye başlamıştı. Peki 1974 öncesinde bmöylesi gruplarımız ensrtrüman bulabilyorlar mıydı? Bulsalar bile o maddi güce sahipmiydiler diye soruyorum Mustafa Esenyel’e.

Biz müzik aletlerimizi çoğunlukla " Tillirides" isimli bir mağazadan alıyordu. Limasol'da yer alan bir müzik dükkânıydı. O dönemler Dynacord hoparlörler, Farfisa org, Fender Gitar ve Anfili hoparlörler, bantlı ekolar kullanılırdı. Bateri mesela Premier’di, İngiliz markası. ‘74 sonrası aletlerimizi ise ‘90 lı yıllara kadar hep Münir Hüseyin 'den alırdık. Marshalllar, orglar, herşey Münir Hüseyin’den alınırdı.
Fakat eskiden dediğim gibi sesi sistemi yoktu onun yerine Eko-Band kullanılırdı. Biz de kullanırdık ve hâlâ daha ekonun gerçek sesi kulaklarımdadır. Dynacord Eminent 2 kullanıyorduk ayrıca. Kardeşim Esengin hâlâ daha o aletleri saklıyor. Her dört beş düğünde bant kopuyordu, şarkılar söylerken yarım kalıyorduk, ekosuz bir şekilde. Sonra kopan bandın yerine yenisini takar, müziğimize devam ederdik.

20 Temmuz 1974 savaşı her alanda olduğu gibi bu sektörümüzde de, müziğimizde de derin yaralar açmıştır. Özellikle güneyden kuzeye göç etmek mecburiyetinde kalan insanlarımız, müzisyenlerimiz daha önce belki de hiç gitmedikleri bölgelerde yeni bir yaşam kurmak durumunda kalmıştı. Deyimi yerindeyse “sıfırdan başlayarak.”

Elbette 1974 öncesinde, 1963 Aralık ayının o kan ve barut kokulu günlerinden sonra birçok bölgede Kıbrıslı Türkler ile Rumlar arasında saflaşmalar, kendi alanlarına çekilmeler başlamıştı. Mustafa Esenyel abimizden 1974 öncesi, 1974 savaşı ve sonrası neler yaşandığını, anılarında nelerin kaldığını anlatmasını istiyorum.

1963 Olaylarından sonrası bizi hiç etkilemedi çünkü biz olayların içerisinde hiç olmadık. Genellikle Limasol'da öyle büyük fasariyalar (sorunlar) olmadı. Sosyal hayatımız ve işimiz etkilenmemişti. Örneğin biz savaş çıkana kadaryani son güne kadar İngiliz Üsler bölgesinde müzik yapmaya devam ediyorduk.
20 Temmuz 1974’e gelirsek; Limasol insanının çoğunun yaptığı gibi, ben de Piskobu'da evli olduğum için İngiliz Ağrotur Üslerine sığınmak zorunda kaldık. Oğlum İsmet ve eşimle birlikte. Kardeşim Esengin esir düşmüştü. Happy Valley 'de geçirdiğimiz altı aydan sonra, önce İskenderun'a  daha sonra da Güzelyurt Bostancı'ya göç ettik. 1975 yazı itibarıyla da tekrardan müzik icra etmeye başladık.
Bazen soruluyor işte grup olarak ya da bireysel olarak bestelerimiz var mı diye. Maalesef bizim düğün yapmaktan ve yeni şarkı çıkarmaktan beste yapacak zamanı ve motivasyonu bulamıyorduk. Fakat günümüzde o işi oğlum İsmet Esenyel yapabiliyor. Hatta kendisinin bir şarkısını da Türkiye'nin Rock Şarkıcısı Kıraç okudu. Şarkı Kapalı Maraş için yapılmış çok güzel bir rock balladtır.
Özellikle ‘76 yılı itibariyle Güzelyurt'ta düzenlenmeye başlayan Portakal Festivali müziğimize, bölge halkına çok şey katmıştır katmaya devam ediyor. İnsanlar eğleniyor, Türkiye’den gelen ve buranın müzisyenlerinin sahne almasına şahit oluyorlardı. 1976 yılında meselâ, Üç Hürel’ler grubuna eşlik ettmiştik festival sahnesinde. Bizler için müthiş bir anıdır. O dönemde meşhur olan Sinema artistleri de geliyordu Festivale. Örneğin Filiz Akın’ı hatırlıyorum Yeşim vardı.

Grup anlayışı ‘80’in başından itibaren büyük bir darbe yemeye başlamıştı. Özellikle Türkiye müzik sektöründe başlayan ve adamıza da gelen “piyansit şantör” geleneğinde birçok grubumuz çalıştıkları yerşerde ya durduruldu ya da elemanlarını daha aza indirgeyerek hayatta kalmaya çalışmıştır. O yılarda bu akımdan nasıl etkilendiklerini soruyorum kendisine. Bu uzun bir grup anlayışına ve müzik yapma tarihine saihp olan ESENYELLER, piyanist şantör akımına direnebildi mi?

Adaya ilk ritimbokslu orgu getirenlerin en başında gelenim. 1982 yılında Farfisa Professional 110R Bravissimo marka ritimboksu olan çift katlı Hammond clon bir org getirtmiştim Münir Hüseyin vasıtasıyla. Güzelyurt Bölgesinde ilk org ile piyanist şantörlük ben yapmaya başlamıştım. O yıllarda Ferdi Özbeğen, Ümit Besen gibi şarkıcılar meşhurdu. Kıbrıs'ta o furyanın öncülerinden oldum seksenli yıllarda. Harika işler yaptık. Esenyeller denilince yarım saat çaldığım keman ile Kıbrıs Havaları hâlâ daha insanların belleğinde yer etmiştir.
1991 yılında orkestramız şekil değiştirdi. Baterinin yerini aranjer orglar aldı ve  2005 yılına kadar  Kardeşim Esengin Esenyel gitar, oğlum İsmet Esenyel klavye (org), ve ben de yine org ve kemanımla bu şekilde orkestra aktif müzik hayatını sonlandırdı.

Kırk yıla yakın mazimizde rahatlıkla 6 binden fazla düğün, nikah, nişan balo, kına gecesi, sünnet töreni yaptığımızı düşünüyorum. Bir günde üç düğün yaptığımızı hatırlarım. Örneğin cumartesi, pazar her gün saat 16-19, 19-21, 21-24 saatlerinde aynı mekânda üç ayrı düğün olurdu.

Bugün geriye baktığımda ancak şunu söyleyebilirim: “Geriye kalan hoş bir seda....”