Sıkıntıların hat safhada olduğu bir takım Düzkaya. Takım sezon başından itibaren her türlü olumsuzluğa maruz kalmış. Sakatlıklar, kart cezaları ve yabancı sorunu. Bir türlü istenilen kadro ile sahaya çıkamama. Sonunda pes eden bir teknik direktör. Beklenen kan değişikliği sonrası takımda kıpırdanma.

Ama olmadı. Düzkaya takımı tüm değerlerini yitirmiş. Motivasyon sıfır. İsteksizlik ve hedefsizlik takımı yeyip bitirmiş.

Mücadele etmeye çalışan ama başaramayan fıtbolcular. Kenarda Hulusioğlu’nun çabaları toparlanmaya yetersiz. Hücum yapma becerisinden yoksun bir takımın en azından savunma yapması biraz olsun oyunda kalmasını sağlayacak bir neden olabilirdi. “Savunma yapmak” mı? O da ne?

Neticede farklı mağlubiyet.

Bu yıl bekleneni veremeyen Bağcıl için Düzkaya maçı büyük önem taşımaktaydı. Alınacak galibiyet öz güven açısından da önemliydi.

İstekli başlayan ev sahibi oyunun tek hakimiydi. Genelde topu iyi kullanan oyunculardan kurulu Bağcıl baskı görmeyince bu özelliği sayesinde rakip kale önüne daha rahat gidebilirdi.

Maç boyunca pas yapmakta sıkıntı çekmeyen yeşil beyazlılar sonuca gitme konusunda hiç sıkıntı yaşamadı.

Geçen yıl Bağcıl dendimi akla gelen isimler arasında Behiç hep ön sıradaydı.Fakat  Behiç bu maç öncesine kadar sergilediği performansla hep hedef oldu. Çok eleştirildi.

Düzkaya karşısında Behiç eski günlerini aratmayacak bir performas sergiledi. Orta alanda görevinin eksiksiz yaptı. Ofansif ve defansif anlamda harika işler yaptı. Attığı iki golde de akıl ve beceri vardı.

Eğer bir takımın orta sahası yüksek bir doğru ile oynarsa galibiyet daha kolay olur. Orta alanda Derviş Kolcu ilerleyen yaşına rağmen enerjisi ve yaratıcılığı ile harika bir performans ortaya koydu.

Galibiyette tüm futbolcuların katkısı vardı. Ama öne çıkan isimlere Diallo’yu da eklemek gerek. Diallo sezon başından itibaren sürdürdüğü istikrarlı ve başarılı performansını bu karşılaşmada da devam ettirdi. Çok istekli ve üretken oynadı.

Futbolcunun saha içi performansının artmasında seyirci faktörü çok büyük önem taşır. Seyredilen futbolcu çok daha farklı oynar. Tribünlerden yükselen tanıdık bir ses onu motive eder. 

Ama ne ilginçtir ki Bağcıl-Düzkaya karşılaşması on kişilik bir seyirci kitlesine karşı oynandı. Düzkaya taraftarını bir noktaya kadar anlayabilirim. Ama Bostancı’daki bu ilgisizliği anlamak imkânsız. Düne kadar BTM’de oynayan bir takım geçen yıl şampiyonluğu son haftaya kadar kovaladı. Taraflı tarafsız herkesten taktir aldı.

 Ufak tefek sorunları bir kenara bırakıp biraz destek versek daha iyi olmaz mı Bostancı’lılar?