Kentlerin özensiz ve pespaye halinden uzaklaştıkça, çok daha keyifli bu memleket.
Beton lağımı ve estetik yoksunu bir  mağaradan çıkıyor, tülden bir düşe sarılıyorsunuz adeta...
Bahar gelmiş, yeşilini terlemiş toprak...
Yüzümüzü yıkamış maviyle, gökyüzü...
Ve Yorgoz...
Tepebaşı demişler sonradan ismine!
Keşke Medoşdiyarı deseler...
Laleköy mesela...

*  *  *

Ehlîleştik biraz!
Medoş laleleri, o tarifsiz kızıla vurmuş kırmızısıyla yamaçları doldururken, koparmıyoruz artık...
Yorgoz’da var bunlar sadece, Avtepe’de ve Denya’da... Çok özel yani...

*  *  *

Yorgoz, savaştan evvel karma köydü...
Hoş, yine öyle ya, ‘karma’sı değişti...
Olabildiğince korumayı başarmış karakterini, özgünlüğünü yitirmemiş.

*  *  *

Nasıl bir kalabalık, festival.
İnsanlar özlemişler doğal yaşamı...
Kentlerin hoyratlığı öylesine bezdirmiş ki!
Doğrusu, böylesi yoğun bir kalabalıkla yüzleşeceğimi hayal etmezdim.
Tam bir buluşma oldu, köy meydanında...
Birbirinden farklı şiveler, aksanlar, ağızlar; lisanlar ve mimikler, farklı kuşaklardan insanlar buluştu...

*  *  *

Lefkara nakışlı tablolar, Lapta işlemeli renkli kolyeler, ipek kozasından tepsiler...
Türküler söylendi önce, sirto oynandı ardından...
Hele sahneye çıkınca iki toplumlu adımlar, elbette eridim, aktım...
Şammaliye şamişi kokusu karıştı, sele sepet salındı stantlarda...
Hurma reçelinden karaduta, gabbar turşusundan girdamaya ne ararsanız vardı...
Kıbrıs böyle güzel...
Bir başka ülke, bir başka kültür burası...

*  *  *

Bademlerin çiçek açtığı zamanda, öte yanda Newroz’u kutladı, bir başka kültür
Sonra paska gelecek...
Pilavunalar pişecek adanın güneyinde...
Panayırlar kurulacak, yeniden...
50’lerden evvel el ele bir hayat vardı, öyle okuyorum eski anıların hepsinde...
Biri ‘davarını’ beklerdi ötekinin, bayramını kutlasın diye, öteki, paskasına yardıma giderdi...
‘Bölmeden’ önce hayatlarımızı...
Bu ada, onca güzellik, bu kültür, birlikte yaşanmalı, hep birlikte...
Liderlerin ihtirasına, egosuna, kibirine yenilmeden, sokakta birleştirelim hayatı, kentlerde, beklemeden masayı!