Biz ilginç bir kuşağız vesselam.
Şanslı mıyız şansız mıyız bilemem ama bizden on yıl önce doğanlar ve biz ucundan yakalayanlar:
İlk aya gidenleriz.
En unutulmaz şarkıları çıktığı anda dinleyenleriz.
Televizyonu ilk kez hatta başka kasabaya gidip izleyenleriz.
Pirilli (bilye) ve lingiriyi en iyi oynayanlarız.
Karşı mahalleyi futbolda ezip geçenleriz.
Yıldızların altında, duvar sırtlarında sohbet edenleriz.
Aşıyla kolu şişen, üç sınıf, tek sınıfta okuyanlarız.
Andımızı ezbere bilen, Atatürk ilkeleriyle büyüyenleriz.
Türkiye ve Dünya tarihini, Kıbrıs tarihinden çok daha iyi bilenleriz.
Bomboş sahillerde yüzmek için yer beğenemeyenleriz.
Bir kahve fincanın kırk yıl hatırını sayanlarız.
Tek blucinle dünyayı cep delik, cepken delikken fethedenleriz.
Olimpiyatlar, Dünya Kupası ve Eurovizyon’da en çok heyecanlananlarız.
Savaşta ölesiye savaşan ama barış için de en çok emek verenleriz.
Biz tiyatroyu radyoda arkası yarın olarak dinleyenleriz.
Sinemayı yıldızların altında izleyenleriz.
Türk filmlerinin masum aşklarına en çok ağlayanlarız.
Kötü adamlara en çok kızanlarız.
Biz unutulmaz aşkların, şarkıların ve savaşların çocukları; hani sevgimizi kulağa fısıldayan, öpücüğü sıcacık yanağa konduran kuşak artık MSN, Facebook, Twitter vs’de “çok öptüm-kendine iyi bak” diyenleriz…