Erhan Arıklı, Türkiye Cumhuriyeti göçmeni halkları temsil etmemektedir. Neden mi? Hemen söyleyeyim.

Babam, Artvin kökenli bir ailenin çocuğu olarak 1976’da bu adaya göçmen olarak geldi. Ailesi de Batum, Gürcistan’dan Türkiye’ye göç etmişti. Döner alacak parası olmayan, Lapta’da limon çiftçiliği yapan ve mecburen Omorfo’ya portakal toplamaya giden bir ailede büyüdü. Kardeşleriyle birlikte bu ülkede yetişti ve KKTC’de devlet memuru oldu. Yani bu adaya emek koyan göçmenler, bir yerlere gelebiliyor; yeter ki Kıbrıs hırsızlardan arınsın, hepimize yeter.

Annem ise Leymosun (Limasol) ve Larnaka kökenli, Lefkoşa Çağlayan’da büyümüş Kıbrıslı bir ailedendir. 1974’e kadar durumları iyiydi fakat savaş sonrası evleri askeri bölge ilan edilip yıkıldı ve Alayköy’e sürüldüler. Ardından, Güney göçmeni Kıbrıslı Türkler gibi onlar da yokluk ve zorlukla yüzleşti.

Erhan Arıklı, senin Lapta’da kim olduğunu ve nasıl buralara geldiğini bilmeyen yok. Rauf Raif Denktaş seni yanından neden kovdu, istersen bunu halka açıkla. Yoksa sicilinin temiz, alnının açık olduğunu mu iddia edeceksin? O yüzden bölücülüğü bırak! Kıbrıs, antik çağlardan beri medeniyetlere ev sahipliği yaptı ve yapmaya da devam edecek. İnadına birlikte yaşayacağız. Ancak senin gibi bölücülere geçit yok!

Nazım Çavuşoğlu, 2010 yılında kendi ülkesinin çocuklarını, dönemin AKP eğitim bakanı Nimet Baş (Çubukçu)'ya yazdığı bir mektupla şikâyet etti. Türkiye ve KKTC dışında, üçüncü ülkelerde okuyan öğrenciler ülkeye döndüklerinde "Anavatan ve KKTC’ye karşı gelecekte sıkıntılar doğurabilecek bir bakış açısına sahip olduklarını" söyledi (YENİDÜZEN, 2010). Bunun üzerine o dönem sokak tiyatroları ve eylemlerle sana cevap vermiştik. O günkü sözlerimi yine yineliyorum: Rahmetli Dr. Fazıl Küçük İsviçre’de, Rauf Raif Denktaş ise İngiltere’de okudu. Ne yani, şimdi hepimiz vatan haini miyiz?

Peki ya sen? Şimdi laikliği ayaklar altına alan, siyasi olarak halkın ve çocukların karşısında duran sen ne oluyorsun?

Yaşasın Halkların Kardeşliği!
Haydi be Lefteri, haydi Mehmet’im,
Uzat şu kadehini, dostluğa içelim!
(Fedon – Dostluk Şarkısı)