“İstihdam teşviki de bir yere kadar” demişti Başbakan!
İşçinin bankasında para birikmiş ya…
Çalacaklar da “kılıf” dikiyorlar.
O kılıfı da işçiye diktirecekler, üstelik…

*  *  *

Öyle ya!
“Bir yere kadar…”
İş bulamayan gençler de “göç” edecekse eğer…
Yine döneceğiz başa…
“Giden Türk gelen Türk” demişti, meşhur Türk büyükleri!

*  *  *

Şimdi bu da değişti.
Kıbrıslı gidiyor…
Gelen Pakistanlı, Türkmen, Türk, Bangladeşli…
“Ucuz işçi” nereden geliyorsa artık…

*  *  *

En nihayetinde “Büyük Türk Büyükleri” yeni seneyi kişi başı bin sekiz yüz liralık casinolu otellerimizde karşıladı, vergisi istenmeyen “büyük artistlerin” huzurunda…
İki kişi, bir asgari ücret ödediler, tek gecede…
“Temiz siyaset temiz siyaset” diye diye başımıza ekşiyenlerin en “yaratıcı” önerisi de işçinin bankadaki parasını işaret ederek “icraat” oldu!
En azından ilk ölüm yıldönümünde Sonay Adem’in mezarına giderek bir demet çiçek koymayı da çok görmezler umarım.

*  *  *

Ne denmişti, “İstidam teşviki de bir yere kadar…”
Seyrüsefer harcı da yollara değil “makamlara, ek mesailere ve teşviklere” gittiğine göre!
Tamamdır zamlanabilir (!)
Asgari ücretli de nihayetinde “seyrüsefer de bir yere kadar” demez nasılsa…

*  *  *

Yol vergisini katmerli ödüyoruz, yol yapılmasın diye…
Hele pasaport!
Dünyanın tanımadığı pasaporta dünyanın parası isteniyor, ne kadar manidar değil mi?

*  *  *
“Bir yere kadar” der misiniz ey yoksullar, ezilmişler, güvencesizler, enayiler…
Der miyiz?
Gördüğünüz gibi “kaptan köşkü”nde yol alanlar pek ses etmiyorlar böylesi meselelere!
Gemi batarken onlar “üst katlarda” kıvırıyor “Ankara’nın bağları da büklüm büklüm yolları” diye…
Siz iki büklüm kıvranırken evinizde…