Zordur siyaset dünyası, çirkindir, acımasızdır. Çoğu zaman yalnız. Arkanı dönüp baktığın zaman, içini görebildiğin, yüreğine inandığın bir avuç insandır. Gördüğün rüyaya inanan, inandığı için yanında yürüyen, beklentisiz, hesapsız, gerçek. Onlar içindir bütün çaban zaten.

Sorgulasan da ara ara ‘Değer mi bu sinir harbine?’ diye, bu yüreklerin gözlerindeki umut, kalplerindeki inançtan vazgeçilmez, asla vazgeçemezsin. Yıllarca aramışlar, yanlış kapılar önünde beklemişler, sürekli hayal kırıklıkları biriktirmişlerse hele, bir kez daha hayal kırıklığını kaldıramayacaklardır bilirsin. Onların gururudur senin tesellin, karartamazsın ki enseyi.

Hoş başka bir hayat da tanımamışsındır zaten, istesen de gidemezsin arkanı dönüp. Peşinden gelecektir Kazancakis’in dizeleri, bilirsin. Hayat öğretmiştir. Şiire, sanata, dost sohbetine sığınır, soluklanırsın biraz, güç toplarsın, sonradan yeniden devam edersin yoluna. Daha bir azim ile. Taze bir heyecan ile, hırs ile.     

Kimine asla yaranamazsın, eleştirecek hiçbir şey bulamazsa ayakkabılarının rengini beğenmez. Kişisel bir garez midir, çekememezlik midir, yoksa rakibine yaranma çabası mıdır bu kez bu, diye meraklanırsın. Belki hepsi birden, belki hiçbiri, anlamak kolay değildir ki böylesini.

Eleştirilmeyi hazmedemez kimi, kendi bildiği, kendi yaptığı hep doğru, en doğru. Eleştirmeye kalktığın anda saldırmaya hazırdır, ama belden aşağı, ama yukarı. Eline ne geçerse senden taraf atar, ama gerçek, ama yalan. İçten içe bildiğindendir haksız olduğunu, esasta bu hezeyanlar. Kendine güven derecesini anlarsın zaten kurduğu cümlelerin renginden.

Fikri yoktur kimisinin, boş sloganlardan ibarettir inançları, dogmalardır sığınağı. Birkaç tanesini ezberine alabilmişse eğer, bir iki argüman çalınmışsa kulaklarına karbon kopyalı, ısıtır ısıtır önüne sürer. Aynı cümleleri tersten kurdukça haklı olduğuna inanır, bir de üstüne. Tartışma çok uzun sürmez bu tarz kişiliklerle, tartışmayı öğrenme zahmetine girmemiştirler zira hayatı boyunca. Aynı sloganı tekrarlar dururlar. Çetin Altan dersin, demişti, ben bu tuşlara bir üst perdeden de vururum da, anlayan yok. Pes edersin.

Bir de demokrasi bekçileri vardır. Voltaire’den alıntı yapmayı severler sevmesine de kendilerine demokrattırlar tek. Beğenmedikleri görüşleri karalamakta bir sakınca görmezler. Sen derler git başkası ile dalaş, beni eleştirme, hakkın yok. Sus konuşma. Lafa bakarsın, söyleyene bakarsın, atalar da pek bir söz söylemiş, doğru söylemiş dersin, susarsın. 

Hesaplı kitaplısıdır en tehlikelisi. Ne yaptığını çok iyi bilir, her adımında gelir, gider hesabı yapar, gelirler fazla ise her şeyden vazgeçer göz kırpmadan. Dostundur çıkar ibresi seni gösteriyorsa, bir numaralı dalkavuğun. Amaaa, ters düşmeye görsün çıkarı, çamur atmaya bayılır. Kendinden bilir elbet kişi dersin, başka bir özdeyişe sığınırsın.

Yaralar elbet bütün bunlar, kanatır içini. Her dokunduğunda sızlar yaraların, kırıklıklarla doludur hayallerin, Lincoln’a atarsın bu yüzden hep demiri;

Öğrenmesi gerekli, biliyorum; tüm insanların dürüst ve adil olmadığını.

Fakat şunu da öğret oğluma; her alçağa karşılık bir kahraman, her bencil politikacıya karşılık kendini adamış bir lider vardır.

Her düşmana karşılık bir dost olduğunu da öğret ona.