Kuyruk da ne kuyruk!
En sondan baktığın zaman en baştaki aracı göremiyorsun.
Güneye akıyor ahali...
Bayram!
Ve diyorum ki kendime, “Bu insanların can korkusu varmış, hadi canım siz de...”

*  *  *

İnsan, “can”ından korktuğu bir “öteki”ne böyle koşa koşa gider mi?
Hem de şen şakrak!
Güle oynaya gider mi?
Şık şıkıdım!
Şıkıdım şıkıdım gider mi?

*  *  *

Baf’ın, Larnaka’nın, Limasol’un sahillerinde ‘Türkçe’ sesler güneşlendi, ‘Mall’lar dolusu gezildi, tozuldu, gecelendi...
İsviçre’nin dağında oturmuşlar, bu ahalinin can korkusundan konuşuyorlar!
Anlamıyorum.

*  *  *

Şimdi ne kadar ana baba varsa, çocukları on beş on altı on yedi yaşında, hele bir “askerlik kalktı” dense, zil takıp çıplak göbek atacaklar!
Ama gel gör ki, “sıfır asker” lafına acayip bir alerji gelişti!
Psikolojik bir duvar ördüler...
Pratikle falan ilgisi yok...

*  *  *

“Can” korkusu inandırıcı durmuyor.
Ama çok başka iki korku var...
Biri, “mal” korkusu...
Biliyoruz çünkü üstüne konuldu.
Öteki “cep” korkusu (!)

*  *  *

‘Garanti’den anlaşılan budur aslında!
Türkiye’nin bir ayağı burada olsun.
Olsun ki, eksildikçe tamamlasın ‘cep’i!
“Malımız”a da bir zarar gelmesin.

*  *  *

Yoksa hiç inandırıcı gelmiyor artık,  ‘can’ korkusu!..
Ama neymiş, “açılım” varmış...
Okuyorum okuyorum, anlamıyorum.
Ne birinin ‘korkusunu’...
Ne ötekinin...
Ne birinin ısrarını, ne diğerinin...
Psikolojik duvarları yıkamıyorlar bir türlü.
Biri esnerken, diğeri uyukluyor...
Ve uzuyor kuyruklar...
En ‘korktuklarının’ kucağına akıyor ahali, her tatil, her bayram (!)