Kendi sektörümüz: Basın.
O nedenle “objektif” olamıyorum.
Hayata tutunmak için uğraşıyoruz.
Hem de tüm farklı kesimlerin dertlerine derman ararken...
Terzi dahi kendi söküğünü diker, biz zorlanıyoruz.

*  *  *

Tam da “Basın Günü”nde cesur, örnek, umutlu bir adım atıldı.
“Toplu sözleşme ile örgütlülüğü” teşvik anlamında belki dünyaya örnek olacak bir model yaratıldı.
Bakan Zeki Çeler’i... Ve basın örgütlerimizi elbette kutluyorum.

*  *  *

ÖNCE herkese hakkını teslim edelim.

Bu teşvik modelinin doğuşu Sonay Adem’le başladı.
O dönem “yabancı işçi gücü” kayıt altına alınırken, önemli de bir kaynak yaratıldı.
“Yabancı işçiden gelen parayı, yerli istihdamı teşvik için kullanalım” vizyonu benimsendi.
“Yerel İstihdam Destek Fonu” böyle oluştu ve bir “kararname” yayınlandı.

Adem gitti, Tokel geldi.
Türkay Tokel “kararname”yi yasallaştırdı.
Bu kaynağın “özel sektörde istihdam teşviği” dışında kullanılması engellendi.
Yoksa, şimdiye dek çoktan tümü yenir, yutulurdu.
O dönem medya ve turizme sınırlı oranda istihdam teşviği verildi.

Bir başka Çalışma Bakanı Aziz Gürpınar, teşvik programının kapsamını genişletti.
Yeni girişimciler teşvik kapsamına alındı.

Ve Ersan Saner bunu daha ileriye taşıdı, ilk kez sosyal yatırımların tamamı desteklendi.

Hepsi, yeni ve genç istihdamların önünü açtı.

Ve şimdiki Çalışma Bakanı Zeki Çeler süreci farklı bir noktaya taşıdı.
Teşvik sistemini ilk kez “mevcut çalışanlar”ı da kapsayacak şekilde genişletti.
Basın sektöründe “sosyal yatırımlar”ın tümünün desteklenmesi kararı  “Toplu Sözleşme” koşulu ile birleştirildi, böylece çalışma yaşamında “örgütlülüğe” yeni bir soluk getirildi.

*  *  *

Bu ülkenin gençleri iş istiyor, güvence istiyor, gelecek istiyor.
Özel sektör emekçisi destek istiyor.
Bu yönde her adım alkışı hak ediyor.