1. YAZARLAR

  2. Marilena Evangelou

  3. Cock “Ayaklanması” (!) / Η «επανάσταση» του… Cock
Marilena Evangelou

Marilena Evangelou

Politis Newspaper

Cock “Ayaklanması” (!) / Η «επανάσταση» του… Cock

A+A-

Cock “Ayaklanması” (!)

Biz Kıbrıslılar ne kadar da muhafazakar ve riyakarız öyle. Kastım geneldir. Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türkler… Kıbrıs’ın kuzeyinde tarafında ne olup bittiğini kesin ve tam olarak bilemesem de kamuoyunda gündemde olan konulardan ve arkadaşlarımla yaptığım sohbetlerden görüntüyü az çok tahmin edebiliyorum.
Kıbrıslı Rumların yoğun olduğu tarafta ne olup bittiğini daha iyi bildiğimden size bir olaydan bahsedeceğim. Geçtiğimiz günlerde, Kıbrıs Tiyatro Organizasyonu’nun “Cock” isimli tiyatro oyunu ile ilgili yaşananlara değineceğim. “Cock”, yani horoz, İngilizce argoda erkek cinsel organı anlamına gelir. Bütün kasaba (söz konusu kasaba Sotira kasabasıdır) bu oyunun kendi yerlerinde gösterilmemesi için ayağa kalktı. Sotiralılar, bu oyunun ahlak ve değerlerine uymadığı için gösterimine izin vermedi.

Sorun oyunun adı değil, içeriğiydi. Oyunun başrol oyuncuları eşcinsel bir çifttir. Oranın sakinleri veya sakinlerinden bir kısmı açısından en büyük “skandal” tepki oyun ile ilgili afişten çıktı. Afişte çift olan iki erkeğin öpüştükleri görülüyor.    

Mesele çeşitli boyutlar aldı ve sonucunda belediye meclisi oybirliği (!) ile COCK oyununun belediye tiyatro binasında gösterilmemesi kararını aldı. Bu oyun Lefkoşa ve Limasol’da çok önemli başarılar elde etmiş, ayrıca aynı oyun dünyanın farklı ülkelerinde farklı tiyatro organizasyonları tarafından en küçük bir sorun olmaksızın sahnelenmişti.  

“Homofobik” durum ile ilgili yorum yapmadan önce kanımca daha ciddi ve önemli bir noktaya değineyim. Bu nokta, bir tiyatro oyununun belediye meclisi kararıyla gösterilmesinin yasaklanmasıdır. Demokratik bir ülkede, insan haklarına, görüş ve ifade özgürlüğüne saygı gösteren bir ülkede, vatandaşlarının insan hakları üçüncü ülkeler tarafından ihlal edildiğinde veya çiğnendiğinde isyan çıkarılan bir ülkede, bu ülkedeki belirli örgütlü, kurumsal yapılar başka çağları, karanlık ve demokratik olmayan dönemleri hatırlatan faaliyetlerde bulunuyorlar.  

“Ayaklanma” meselesi ile ilgili olarak, makalenin başında yazdığım iki kelimeye değineceğim. Muhafazakârlar ve riyakârlar… Muhafazakârlar ile ilgili olarak ekleyecek pek fazla bir şeyim yoktur. Fakat riyakârlar ile ilgili olarak bir kitap yazabilirim! Çünkü bu noktada, bir bilim kurgu senaryosundan bahsetmiyoruz. Burada bahsettiğimiz yan kapıdaki kişilerin yaşadıkları hikâyelerdir. Söz konusu kasabanın tüm sakinlerinin ‘karşı cinse ilgili’ olduklarını varsaysak bile (ki bu konu beni zerre kadar alakadar etmez);  istisnasız her birey eşcinsellerin var olduğunu biliyor. Bu eşcinsellerin herkesle aynı haklar ve sorumluluklarla yaşadıklarını da biliyorlar. Hayatın bu yönünü ele alan bir tiyatro oyununun ne gibi bir kötü yönü olduğunu gerçekten merak ediyorum. Bunun yanında, kendiliğinden anlaşılması gereken hususlar için makaleler yazmak ve bunları açıklamak da beni oldukça düşündürüyor!

Tüm bu tantana içerisinde, oyuna kabaca haksızlık ediliyor. Sanırım şunu da belirtmem gerekir ki; oyun eşcinsellik ile ilgili değil! Alakası yok! Oyunun gerçekte eğildiği konu damgalamadır. Başrol oyuncusunun içerisinde yaşadığı depremdir. Bu kişi bir erkekle uzun yıllar bir ilişki yaşadıktan sonra bir kadına âşık olur ve karşı koymak durumunda olduğu her çeşit baskı bir “tabela” seçmesi gerektiğini işaret eder: Straight mi, eşcinsel mi?        

Kişisel olarak, oyunu izlerken bende en fazla etki uyandıran şey, sahnenin tamamıyla boş oluşu ve zekice yönetilen oyundu. Diyaloglar o denli güçlüydü ki izleyicinin kafasında görüntüler oluşuyordu. Tiyatrodan ayrılırken aklımda kalan sahnenin gerçek mi uydurma mı olduğundan emin değildim. Böyle bir şey, gerçekten de nadir olur!

İki erkeğin “skandal” (!) öpüşmelerinin olduğu afişi gördüğümde anladım ki bu sahne benim aklımda kalan sahne değildi! Samimi olarak söyleyebilirim ki adam kadınla aşk yaşarken karşılıklı fiziksel bir temasları olup olmadığını hatırlayamıyorum. Ya vardı, ya da senaryo yazarı ile yönetmenin zihnime kazıdığı bir başka oyundu. Ama o veya bu şekilde… Adam ile kadının yaşadığı aşk kimseyi rahatsız etmedi!

Bugünkü konu seçimi Kıbrıs Türk toplumunun bilgilendirilmesi veya gündemi ile pek ilgili olmayabilir fakat mesajlar bütünlüklüdür ve beni okuma sabrını gösterenlerin kafasında bir sorgulama oluşturduğumu umut ediyorum.


YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
 


Η «επανάσταση» του… Cock

Πόσο συντηρητικοί και υποκριτές είμαστε οι Κύπριοι; Και μιλώ γενικά. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιη τι ακριβώς επικρατεί στην τουρκοκυπριακή πλευρά, μπορώ όμως να εικάσω βασιζόμενη σε θέματα τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας και συζητώντας με φίλους.

Αλλά επειδή αυτό που ξέρω καλύτερα είναι το τι συμβαίνει στην ελληνοκυπριακή πλευρά, θα σας πω τι έγινε τις προηγούμενες μέρες με αφορμή την παράσταση του ΘΟΚ «Cock» που στην αγγλική σημαίνει κόκορας και στην αγγλική αργκό σημαίνει ανδρικό μόριο. Μια ολόκληρη κοινότητα ξεσηκώθηκε για να μην ανέβει το έργο στο χωριό (στη Σωτήρα συγκεκριμένα) γιατί θεώρησαν ότι προσβάλλει την ηθική και τις αξίες.

Και το πρόβλημα δεν ήταν ο τίτλος, αλλά το περιεχόμενο. Γιατί πρωταγωνιστές είναι ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλοι. Ο μεγαλύτερος «σκανδαλισμός» προκλήθηκε στους κατοίκους ή μερίδα των κατοίκων από μια αφίσα που έδειχνε το ζευγάρι των αντρών να φιλιούνται.

Το θέμα πήρε διαστάσεις και η εξέλιξη ήταν να ληφθεί ομόφωνα(!) απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο να μην παραχωρήσει το θέατρο του Δήμου στον ΘΟΚ για την παράσταση, η οποία σημειώνεται, ανέβηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στη Λευκωσία και στη Λεμεσό, ενώ ανέβηκε ασφαλώς από διαφορετικούς θεατρικούς οργανισμούς και σε άλλες χώρες του κόσμου, χωρίς να προκληθεί το παραμικρό πρόβλημα.

Πριν σχολιάσω την ομοφοβία, πολύ πιο σοβαρό είναι το γεγονός της απαγόρευσης μιας παράστασης και μάλιστα με απόφαση δημοτικού συμβουλίου. Σε χώρα δημοκρατική, σε χώρα η οποία σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης και της άποψης, σε χώρα η οποία επαναστατεί όταν προσβάλλονται ή καταπατούνται δικαιώματά της ή παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της από τρίτους, σε αυτή τη χώρα οργανωμένα, θεσμικά σύνολα προχωρούν σε κινήσεις που θυμίζουν άλλες εποχές, σκοταδιστικές και σίγουρα όχι δημοκρατικές.

Επί της ουσίας της… «επανάστασης», επιστρέφω στις δύο λέξεις με τις οποίες ξεκίνησα αυτό το κείμενο. Συντηρητικοί και υποκριτές. Για το συντηρητικοί, δεν έχω να προσθέσω πολλά, για το υποκριτές όμως μπορώ να γράψω βιβλίο! Γιατί εδώ, δεν μιλάμε για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Εδώ, μιλάμε για ιστορίες της διπλανής πόρτας. Κι αν υποθέσω ακόμα ότι όλοι οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χωριού είναι στρέιτ (πράγμα το οποίο με αφήνει παγερά αδιάφορη), δεν μπορεί παρά να γνωρίζουν όλοι ανεξαιρέτως ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Με ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους στρέιτ. Και απορώ πού είναι το μεμπτό να δίδεται μια παράσταση που να πραγματεύεται αυτή την παράμετρο της ζωής; Με προβληματίζει και μόνο που χρειάζεται να επιχειρηματολογώ με την συγγραφή ολόκληρων άρθρων για τα αυτονόητα!

 Μέσα σε όλο αυτό τον αχταρμά όμως, η παράσταση αδικείται κατάφορα, και νομίζω πως πρέπει να σημειώσω ότι το έργο, δεν πραγματεύεται την ομοφυλοφιλία! Καμία σχέση! Αυτό που πραγματικά πραγματεύεται είναι το ταμπέλωμα. Ο εσωτερικός σεισμός του πρωταγωνιστή, ο οποίος μετά από πολύχρονη σχέση με έναν άντρα, ερωτεύεται γυναίκα και η αντίστασή του σε κάθε είδους πίεση που δέχεται για να επιλέξει «ταμπέλα»: Στρέιτ ή γκέι;

Προσωπικά, παρακολουθώντας την παράσταση, μεγαλύτερη εντύπωση μου προκάλεσε η πολύ έξυπνη σκηνοθεσία, με την παντελή έλλειψη σκηνικών. Η δύναμη των διαλόγων ήταν τέτοια που δημιουργούσε στον θεατή εικόνες. Φεύγοντας από το θέατρο, δεν ήμουν σίγουρη αν μια σκηνή που ερχόταν στο μυαλό μου ήταν πραγματική ή εικονική. Και αυτό, ήταν πραγματικά σπουδαίο!

Όταν είδα την αφίσα με το φιλί του… «σκανδάλου» ανάμεσα στους δύο άντρες, τότε μόνο αντιλήφθηκα ότι τη σκηνή αυτή δεν την φαντάστηκα! Και ειλικρινά αδυνατώ να θυμηθώ αν στο σημείο που ο άντρας κάνει έρωτα με τη γυναίκα υπήρχε ουσιαστική επαφή σώμα με σώμα ή αν ήταν άλλο ένα παιχνίδι του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη με το μυαλό μου. Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτό… δεν ενόχλησε κανένα!

Μπορεί η επιλογή της θεματολογίας μου σήμερα να μην αφορά σε επίπεδο ειδησιογραφίας και επικαιρότητας την τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά τα μηνύματα είναι καθολικά και ελπίζω να προβλημάτισα όσους είχαν την υπομονή να με διαβάσουν.

 

 

 

Bu yazı toplam 3415 defa okunmuştur.
Önceki ve Sonraki Yazılar