Ülkemiz son 3 senede 326 “genç suçlu” mahkum etti.
Yüksek Mahkeme Raporu yazıyor!
Çocuk aslında bunlar...
Bildiğin çocuk...
16 yaşından küçük!
Ve “cezaevi”ne gönderildi.
Çocuklar için mi orası?
Asla!
“Büyük suçlular”a dönüşüyorlar sonra!
Ve sorguluyoruz birlikte...
“Ah”lıyoruz... “Vah”lıyoruz...
Ağlıyoruz...

*  *  *

Dehşet bir rakam bu!
Peki, kaç kez gündem oldu ülkemde...
İncir çekirdeğini doldurmaz meselelere hayat kilitlendi ancak 326 çocuğun hapse girişini hissetmedi kimsecikler...

*  *  *

Çeyrek asırdır bu meslekteyim, her Adli Yıl Açılışı'nda adeta yalvarır hakimler:
"Çocuk suçlular için ayrı bir merkez şart..."
Siz, çocuğu alıyor ve kimi katil, kimi uyuşturucu müptelası, kimi organize suçlu, kimi azılı hırsızın ortasına bırakıyorsunuz.
Ne olacak yani?
"İyileşecekler" mi?

*  *  *

Kıbrıs'ın kuzeyinde yaşanan “yarılma”nın sonuçları bunlar...
Eğitim tam da “kabak” gibi bölündü ortasından!
Özel okullara giden “hali vakti yerinde” ailelerin çocukları, ki çoğu buralı, üç yaşında İngilizce konuşmaya başlıyor!
Devlet okullarında, bir kısmı birbirlerine "a...na koyum" ya da "lan" diye bağırarak büyüyen, kahvaltı sofrası nedir pek de bilmeyen, “tam gün” eğitim tartışmalarının kıyısına yanaşmayan çocukların yaşadığı ise bir başka çıplak gerçeklik!
Ama nerede okurlarla okusunlar, bu çocuklar büyüyorlar ve ortak bir hayat alanın buluşuyorlar, günün sonunda...
Ortak bir yarında!
Göz göre göre bu “yarılma”yı izliyor ama müdahale etmiyoruz, senelerdir...

*  *  *

3 senede 326 çocuk!
“Suçlu” demeye dilim varmıyor!
Asıl suçlusu nicesi, “makam, mevki, varlık” paylaşırken...
Nereye gidecek bu ülke?
Burada doğan, burada büyüyen çocuklar, bizim eğitimiz çocuklar bunlar...
Ey “kendi gemisini kurtaran” kaptanlar!
Siz, biz, hepimiz...
Batıyor mu bu gemi, kurtuluyor mu yoksa?