Cumhuriyetçi Türk Partisi Parti Meclisi, Genel Başkan Yorgancıoğlu’nun talebiyle 14 Haziran’da olağanüstü kurultaya gitme kararı aldı.
Kurultayın tek gündem maddesi, başkanlık seçimi.
Bu beklenen bir gelişmeydi.
Özkan Yorgancıoğlu, bunun sinyalini zaten vermiş, hatta kurultayda aday olmayacağını da zaten söylemişti.
Sayın Yorgancıoğlu’nun bu sorumluluğu peşinen üstlenmesi, siyaset adına büyük bir olgunluk.
Bunun altını çizmek şart.
Şimdi gözler, öncelikle başkan aday veya adaylarında.
İkinci Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat’ın adı, başkan adaylığı konusunda güçlü bir biçimde zikredilmekte.
Talat’ın adaylığı, Ekim ayında yapılması planlanan olağan kurultayda adaylık niyeti bulunan isimlerin bu kararlarından vazgeçmelerine neden olur düşüncesindeyim.
Bu isimlerin, en azından önemli bölümünün Talat’ın karşısında aday olmayı düşüneceğine pek ihtimal vermiyorum.
Çünkü parti içerisinde Talat ismine muhalif kesimler olsa da, her şeye rağmen eski cumhurbaşkanının CTP içerisinde önemli bir ağırlığı var.
Yok eğer Talat aday olmazsa, o zaman durum elbette değişir.
Bu aşamada yanıtlanmaya muhtaç olan diğer başlıca soru, Talat’ın genel başkanlığındaki bir CTP’nin, iç sorunlarını aşmayı başarıp başaramayacağı, arzulanan toparlanmayı örgütleyip örgütleyemeyeceği.
Bu soruların yanıtlarını, yaşamadan vermek zor.
Ama önemli olan şu ki, CTP içerisindeki sorunların aşılıp aşılamaması ya da arzulanan toparlanmanın örgütlenip örgütlenememesi, partinin başına geçecek isim kadar, hem o ismin güdeceği yönetim anlayışına hem de etrafındaki insanlara bağlı olacak.

***

CTP’deki sorunların ve son olarak Cumhurbaşkanlığı seçiminde yaşanan başarısızlığın yegane sorumluluğunu doğrudan başkanda aramak,  çok sağlıklı bir bakış açısı olmaz kanaatindeyim.
Partililer öncelikle bunun tespitini yapabilmeli.
Böylesi bir yaklaşım, yani ‘kelle alma’ mantığı, sorunların üstünü kısa bir süreliğine örtmeye yarar sadece.
Partililere ‘yanlışların’ hesabını vermesi gereken daha başka pek çok isim var CTP’nin yönetim kadrolarında.
Başta Genel Sekreter Kutlay Erk olmak üzere tüm MYK üyeleri ve sonrasında Parti Meclisi ve örgütler, yaşananların sorumluluğunu üzerlerine almakla mükelleftirler.
Genel Başkan Yorgancıoğlu’nun, ‘sorumluluk benimdir’ diyerek erken kurultay talep etmesini takiben Gençlik Örgütü’nün de dün topyekun istifa etmesi, ‘gereğinin yerine getirilmesi’ anlamında takdiri hak eden davranış örnekleridir.
MYK’nın, ‘yeni başkan seçildikten sonra görevi iade etme’ kararı, ‘yaşananlarda kendine de rol biçtiği’ anlamına gelmiyor ne yazık ki.
Partililer, herkesin üzerine düşen sorumluluğu alması konusunda daha talepkâr ve daha ısrarcı olmalıdır.