Fikir sahibi her kimse, aklına sağlık.

Birleşmiş Milletler’in adadaki görev süresinin 50’nci yılı nedeniyle Dışişleri Bakanlığı tarafından düzenlenen sergi, maalesef ülkemizde çok fazla önem verilmeyen arşivcilik adına çok sevindirici.

Devletin elindeki her türlü arşiv nitelikli kaynak, sağda solda çürüyor.

O denli önemsenmez bir haldeler ki, nerede ne var, o bile doğru düzgün bilinmiyor.

Oysa başta Enformasyon Dairesi olmak üzere, birçok kurum ve kuruluşumuz, ülke tarihimizin en önemli dönemlerine, fotoğraf ve görüntü arşivleri aracılığıyla tanıklık edecek zenginlikte kaynaklara sahip.

Ama nedense bu kaynaklar, bugün olmaları gereken yerlerde değiller.

Kıbrıs sorunuyla ilgili görsel malzeme ihtiyacı duyan araştırmacılarımızın, malzeme bulamayıp da gidip Rum
Enformasyon Dairesi’nden fotoğraf satın almak durumunda kaldıklarını biliyorum.

Rum Enformasyon Dairesi, cüzi bir miktar karşılığında bu hizmeti veriyor.

Peki Güney Kıbrıs’ta devlet böylesi önemli arşiv belgeleri titizlikle saklayıp korurken, biz neden bodrumlarda çürümeye terk ediyoruz?

Enformasyon Dairesi’nde binlerce fotoğraf var.

Ama Kıbrıs tarihi söz konusu oldu mu, bildik 3-5 fotoğraftan ötesi kullanılmıyor.

Her nereye bakarsanız bakın, aynı kareler; yanmış, parçalanmış, kan revan içerisindeki cesetler, kazılan toplu mezarlar, ölülerinin başında ağlayan insanlar...

On yıllardır, Kıbrıs tarihini aynı fotoğraflara hapsettik.

Oysa ‘mücadele yılları’ diye adlandırılan geniş yelpaze içerisinde tanıklık edilen nice önemli olay var geçmişimizde.

Hepsi ayrı birer tarih!

Hepsi ayrı değerli!

Ama devletimizin gözünde ‘işe yarar’ addedilenler, sadece yukarıda bahsettiğimiz türde olanlar.

Gerisi, ‘kutular dolusu çöp’!!!

Peki kime göre?

Orası belli değil.

’50 Yıllık Hikaye-Kıbrıs’ta Birleşmiş Milletler Barış Gücü’ sergisi, hem Kıbrıs tarihinin önemli bir bölümünü temsil eden BM’nin adadaki varlığının teşhiri bakımından, hem de arşivimizin bir parçasının korunması açısından önemli.

Bu tür girişimlerin artarak devam etmesi ve tarihimizin hapsedildiği tozlu kutulardan çıkarılması gerekiyor.

Muhtemelen bu arşivin bir kısmını kaybettik.

Ama her ne kadarı kaldıysa, o kadarını olsun kurtaralım.

Başta Enformasyon Dairesi olmak üzere, Bayrak Radyo Televizyon Kurumu, Türk Ajansı Kıbrıs gibi kurumlarımızın yanı sıra, her tür arşiv nitelikli görsel malzeme barındıran kurum ve kuruluşlarımızın, işbirliği içerisinde bu malzemeleri toparlayıp, korumaya alması, tarihimiz adına büyük bir kazanç olacaktır.