Dosdoğru Konuşalım mı?

Cesur politikacı Doğuş Derya, geçtiğimiz günlerde yorumların göbeğindeydi. Sadece Kıbrıslı Türkler arasında değil, Kıbrıslı Rumlar tarafından da bol bol yorumlandı.

Serbest okuma ile bakarsak, aslında Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türkler olarak ortak vatanımızın Kıbrıs’tan başka bir yer olmadığını söyledi.

O’nun sözleri yurdunu yeniden birleşmiş olarak görmek isteyen Yunanca konuşan Kıbrıslılar tarafından heyecanla kucaklandı.

Her zaman için kaygı, sorun, engel ve tehlike dile getirenler ise bu açıklamayı ya geçiştirdiler ya okumamış gibi yaptılar! Kimi görmemiş gibi yaptı, kimi kuşkuyla karşıladı. Bazıları da Kıbrıslı Rum milliyetçilerin söylemlerine odaklanarak düşüncenin genelini görmedi.

* * *

Çıplak gerçeği söyleyelim mi?

Bu yurdun geleceğinin sadece biz Kıbrıslılara ait olduğu yönünde ciddi bir inanç ve iradeyi ortaya koyan cesur insanlar her iki tarafta da vardır.

Vardır ama sayı olarak üzücü bir azınlıktan ibarettir.

Kanımca bunun sebebi ana vatanın Kıbrıs olduğuna gerçekten inananların az olması değildir. Sebep, durumları başka tarafa çekmek isteyenlerin yarattığı dinamik ve gelecek saldırılara direneceklerin azlığıdır.

Saldırı oklarına karşı koymaya çok az insan hazırdır.

İşte bu dinamik, son dönemde her iki tarafın liderliğinin de görüşmelerdeki başarısızlığı yönetme biçiminden beslenerek güç kazanmıştır.

* * *

Hadi gelin liderler düzeyinde olayları ele alış biçimleriyle şekillenen olgulara bir göz atalım.

Kıbrıs Rum tarafında, seçim öncesi dönemde olmamıza rağmen müzakerelerin Guiterrez çerçevesi temelinde yeniden başlamasına hazır olduğumuz resmi olarak beyan edildi.

Aslında bu, tecrübeli Anastiasidis tarafından yapılan zekice bir hamledir. Bakın, diğer tarafta ne olup bittiğini takip ediyor. İşitmeyen kulaklara açık çağrı yaptı. Şu anda Sayın Anastasiadis, Kıbrıslı Rumların yarısını tatmin etmeyecek şekilde hakikaten sorunun çözümüne yönelik bir sürece başlayabilir mi? Sanırım yanıt açıktır. Sayın Anastasiadis bu dönemde tüm gücünü yeniden seçilmek için kullanacak. Şu anki atmosfer özlü müzakerelerin kaldırılabileceği bir atmosfer değildir. Anketler de aynısını söylüyor! Siyasette var olma sezgisi her zaman için çok güçlü olmuştur.   

* * *

Bir de diğer tarafa bakalım. Kıbrıs Türk tarafı görüşmelerin başarısızlıkla sonuçlanmasını, mevcut durumun kalıcılaşması doğrultusunda kullanılıyor. Hatta bunu daha ileriye götürerek, bu başarısızlığı “Türkiye’ye entegrasyon” boyutuna taşımak isteyenler dahi var.
Alınan çeşitli kararlarla, Kıbrıslı Rumlara devamlı surette olumsuz mesajlar gönderiliyor. Geçenlerde Morfu’da Aziz Mamas ayininin gerçekleşmesine izin verilmemesi, Karpaz’da ikamet eden mahsur kalmış Kıbrıslı Rumlara yönelik yardımlara vergi istenmesi; Kıbrıslı Rumlara Mağusa’nın kapalı bölgesine dönmeleri için çağrı yapılacağı konuşulurken aynı anda Derinya’daki plaja dahi alınmamaları…

Böylesi pek çok hamle Kıbrıslı Rumlar tarafından olumsuz mesaj olarak algılanıyor. Bir de… Sahi, Maronitlere yapılan çağrı ne oldu?         

Tüm bu olaylar ve durumlar arasında, başarısızlığı yönetme evresinin ilk aşamasından sonra Mustafa Akıncı’yı görmedim, duymadım, bulamadım. Sonra, aniden Kıbrıslı Rumlara gönderilen yardıma vergi istenmesi ortaya çıktı.

Yüzde yüz emin değilim, ama acaba Sayın Akıncı da mı kendini güvende tutmak istiyor?

Ve belki de tesadüfi olmayan bir şekilde Sayın Akıncı’nın Karpaz’daki Kıbrıslı Rumlara gönderilen yardım ile ilgili açıklamasının ardından Sayın Anastasidis müzakerelerin devamı ile ilgili ağız değiştirdi.

Şimdi şunu söylüyor: “seçimden sonra müzakerelerin sürmesi için fırsat doğacağından eminim”.

Eh… Seçimden sonra ha? Evet!  

İşte bu başarısızlığı yönetme hengâmesi içerisinde, yeniden birleşme hedefini hayatları boyunca gözetmemiş güçler de kendilerine iyi bir zemin buluyorlar.
İktidar ile büyüyen sesleri epeyce güçlü çıkıyor.  

Uzlaşma yanlıların sesleri ise gürültü içerisinde kaybolup gidiyor.

Maalesef, Doğuş Derya ve bir kesim cesur insanın çıkışları yeterli değildir.

Liderliğin desteğine de ihtiyacımız vardır.

Sırtını dönmeyecek, geri dönüş yapmayacak güçlü liderler istiyoruz.

Aksi takdirde kalıcı taksim yolu geri dönülemez bir hal alacak.     

___________________________________________________________
YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
_____________________________________________________________

Να μιλήσουμε στα ίσα;

Η τολμηρή πολιτικός Ντογούς Ντεριά έγινε τις προηγούμενες μέρες αντικείμενο σχολιασμού, όχι μόνο ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους, αλλά και ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους.

Είπε το αυτονόητο. Σε ελεύθερη ερμηνεία ουσιαστικά είπε ότι μητέρα πατρίδα όλων μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά η Κύπρος. Με μεγάλη θέρμη αγκαλιάστηκε αυτή η δήλωση από τη μερίδα εκείνη των ελληνόφωνων Κυπρίων οι οποίοι θέλουν να δουν την πατρίδα τους επανενωμένη. Οι εκφράζοντες συνεχώς ανησυχίες, προβλήματα, κωλύματα και κινδύνους, την προσπέρασαν, ή έκαναν ότι δεν την διάβασαν, ή ότι δεν την είδαν, ή την είδαν με καχυποψία, ή καταπιάστηκαν με το σημείο εκείνο της δήλωσης στο οποίο αναφερόταν και σε Ελληνοκύπριους εθνικιστές.

Να πούμε την ωμή αλήθεια; Θαρραλέοι άνθρωποι που βγάζουν με δυναμικότητα την ισχυρή πεποίθηση και βούληση ότι το μέλλον αυτού του τόπου ανήκει αποκλειστικά σε εμάς, τους Κύπριους, υπάρχουν και στις δύο πλευρές. Είναι μια θλιβερή μειοψηφία. Θεωρώ, όχι γιατί δεν είναι πολλοί αυτοί που πραγματικά το πιστεύουν. Αλλά γιατί δεν είναι πολλοί αυτοί που είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τα βέλη της διαμορφούμενης δυναμικής που θέλει τα πράγματα να οδηγηθούν προς άλλες κατευθύνσεις.

Και αυτή η δυναμική έχει πάρει μια ισχύ η οποία τρέφεται από την διαχείριση της αποτυχίας των συνομιλιών από τις ηγεσίες και στις δύο πλευρές.

Ας εξετάσουμε τα διαμορφούμενα δεδομένα στο πεδίο της διαχείρισης σε επίπεδο ηγεσιών.

Στην ελληνοκυπριακή πλευρά, επισήμως δηλώθηκε ότι είμαστε έτοιμοι ακόμα και τώρα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, να επαναρχίσει διαπραγμάτευση στη βάση του πλαισίου Γκουντέρες.

Έξυπνο εκ μέρους του πολύ έμπειρου Νίκου Αναστασιάδη. Βλέπετε, παρακολουθεί και τι γίνεται στην άλλη πλευρά. Απηύθυνε ανοικτή πρόσκληση σε αυτιά που δεν ακούνε. Μπορεί αυτή τη στιγμή ο κ. Αναστασιάδης να ξεκινήσει μια πορεία που θα οδηγήσει πραγματικά σε μια επίλυση προβλήματος που τους μισούς Ε/κ δεν θα τους ικανοποιήσει; Νομίζω είναι προφανής η απάντηση. Ο κ. Αναστασιάδης, θα δώσει το άπαν των δυνάμεων του αυτή την περίοδο για να επανεκλεγεί. Εκεί θα αναλωθεί. Δεν τον σηκώνει το κλίμα των ουσιαστικών διαπραγματεύσεων. Το λένε και οι δημοσκοπήσεις! Το αισθητήριο της πολιτικής επιβίωσης είναι πάντα πανίσχυρο.

Πάμε και στην άλλη πλευρά. Στην τουρκοκυπριακή πλευρά, επικρατεί μια διάθεση διαχείρισης της αποτυχίας των συνομιλιών με τρόπο που να δίνει μονιμότητα στα πράγματα ως έχουν ή να τα προχωρήσουν ακόμα περισσότερο σε κατάσταση ενσωμάτωσης με την Τουρκία.

Αποστέλλονται αρνητικά μηνύματα προς τους Ελληνοκύπριους συνεχώς με  διάφορες αποφάσεις όπως η απαγόρευση της τέλεσης λειτουργιών με πιο πρόσφατη την απαγόρευση τέλεσης της λειτουργίας στον Άγιο Μάμα στη Μόρφου, όπως η επιβολή δασμών σε προϊόντα που αποστέλλονται σε εγκλωβισμένους ελληνοκύπριους που διαμένουν στην Καρπασία, όπως οι πληροφορίες το περασμένο διάστημα για πρόσκληση Ε/κ στην κλειστή πόλη της Αμμοχώστου, αλλά ταυτόχρονα η αντιφατική απόφαση απαγόρευσης Ε/κ στην παραλία της Δερύνειας. Και … αλήθεια, τι έγινε τελικά με την πρόσκληση προς τους Μαρωνίτες;

Μέσα σε όλα αυτά, κάπου στις αρχές αυτής της διαχείρισης είχα χάσει τον κ. Μουσταφά Ακιντζί. Και τον ξαναβρήκα στο τελευταίο μέτρο της επιβολής δασμών σε προϊόντα που στέλλονται σε Ε/κ.
Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά μήπως και ο κ. Ακιντζί παρακολουθεί τι γίνεται στην άλλη πλευρά και ξεδιπλώνεται εκ του ασφαλούς;

Πάντως, μάλλον όχι τυχαία, μετά την αντίδραση του κ. Ακιντζί στο θέμα της επιβολής δασμών στα προϊόντα των Ε/κ της Καρπασίας, ο κ. Αναστασιάδης άλλαξε τη ρητορική του σε σχέση με την συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Τώρα λέει, «είμαι πεπεισμένος ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει ευκαιρία για συνέχιση των διαπραγματεύσεων». Ε… μετά τις εκλογές, ναι!

Μέσα σε αυτή τη διαχείριση, οι δυνάμεις οι οποίες ποτέ δεν είχαν στόχο την επανένωση, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για δράση. Και έχουν φωνή δυνατή και με εξουσία.

Μέσα σε αυτή τη διαχείριση, οι φωνές της συναίνεσης καταπνίγονται.

Δεν φτάνει δυστυχώς η Ντογούς Ντεριά και οι μεμονωμένοι τολμηροί. Χρειαζόμαστε τη συνδρομή και της ηγεσίας. Θέλουμε ισχυρούς ηγέτες που να μην πισωγυρίζουν. Αλλιώς ο δρόμος προς την οριστική διχοτόμηση, θα είναι χωρίς γυρισμό.