Zekai Altan

Bu yazımı geçen hafta yayınlayacaktım. 21 Mart Dünya Down Sendromu gününde.  Ancak çok yoğun çalışmalarım nedeni ile bu hafta yayınlayabildim. Bir sure önce Haliç Üniversitesi’nin davetlisi olarak  eşim ve YDÜ Turizm Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Tülen Saner hocam ile birlikte. Eco/Agro Turizm konulu konferans sonrası da özel bir Kıbrıs Mutfağı mönüsü tadımı ve tanıtımı için İstanbul’daydık. Mönünün hazırlanacağı ve özel protokol ile basına yapılacak sunum için bizi bir mekâna götürdüler. Şişli’de sokak arası bir mekân. Küçük, gösterişli bir mekan değildi. Tek bir salon, küçük bir mutfak. İlk imaj. Acaba bu çalışmaya burada nasıl yapacayık diye. Biraz endişe ve kafamda beliren birçok soru. Cevap ararken buradaki yetkililerle tanıştık. Oya hanım, Evrim hanım ve Saruhan bey. Saruhan bey ayrıca Dowen Café’nin de kurucusu. Duvarlardaki resimler, fotoğraflar ve değişik farklı bir konsept. Çalışanlara baktım. İnanılmaz güzel çocuklar ve gençler. Yetkililer anne baba gibi davranıyorlar. Çocuklar önlüklü ve servis yapıyorlar. Pırıl pırıl. Mekana hakim oldum. Yetkililerle yakından tanıştım. Kısa sohbetler benim için yeterli oldu. Eşim ile birlikte uyanmak için kahvemizi dışarıda içtik. Ve ben eşime “İşte bu kadar. Bundan daha kaliteli daha güzel bir mekan olamaz” dedim. Bu etkinliğin burada yapılması ile bu güzel çocuklara ve bu mekana verilecek katkının ve sağlanacak tanıtımdan daha güzel ne olabilir. Ben ilk kez tanıştım. Böyle anlamlı bir mekanı yorumlayacağım için de çok mutlu oldum. Nasıl bir katkı yaparım diye de düşünmeye başladım. Burada bu heyecanı yaşamanın ne anlam taşıdığını anlatmak zor. Ancak sürpriz bir olay oldu. Ve etkinliği başka bir yere bir  otele aldılar. Projeyi yürüten öğretim üyesi Nur hanımın ve ekibi  bu iptali neden yaptığını da anlayamadım. Down Café’den daha güzel bir yer olabilir miydi! Burası gösterişin de kalitenin de tek adresidir diye düşünüyorum. Gelelim Down Café’ye.

DOWN CAFÉ’NİN MÖNÜ VE LEZZETLERİ

Servisi down sendromlu çocuklar yapıyor. Bu mekan Şişli Belediyesi’nin katkıları ile 2011 yılında hizmete girdi. Burada her gün en çok 5 down sendromlu genç çalışıyor Down Café’nin lezzetleri de çok özel. Daha çok slow-food dediğimiz geleneksel mutfak. Bunları yapanlar da gönüllü anneler. Burada hem kahvaltı hem de yemek servisi yapılıyor. Kahvaltıyı tadamadım ancak yemeğini tattım. Yemekleri gönüllü anneler yapıyor. En çok zevk aldığım ve tattığım down sendromlu çocuklar ve yaptıkları işler. Gittiğim gün mönüde sebzeli  şehriye çorbası, mısır ekmeği eşliğinde hamsi tava, yaprak sarma, pazı gavurma, patates salatası, karışık yeşil salata ve helva. Mönü çok güzel ve lezzetli. Bize servisi bu çok güzel çocuklar yaptı. Hem de severek ve profesyonelce… Bu mönüye lezzeti onlar kattı. Mönünün lezzeti buradan geliyor. Temiz ve hijyenik bir ortamda bu güzel çocukların elinden bu mönüyü tattık. Yolunuz İstanbul’a düşerse uzak değil. Buraya gidin ve bu güzel çocuklarla bu günün mönüsünü tadın ve siz de bir yudum katkı yapın. Ayrıca unutuyordum. Down Café’nin de İstanbul’un çeşitli yerlerinde seyyar satıcıları da hizmet veriyor. Saruhan bey, Oya hanım, Taner bey ve  Evrim hanım. İnanılmaz efor sarf ediyorlar. Takdir edilecek düzeyde. Unutmayınız ve ihmal etmeyiniz. Buraya uğrayın. Ve farkındalığı görün.

Down Sendromlu çocukar;

Evet bizler farklıyız. Ama sizin düşündüğünüz gibi değil,

Farklıyız çünkü yargılamayız. Farklıyız çünkü içimizde kötülük yoktur,

Bu yüzden ben down sendromumla gurur duyuyorum,

Dünya farklılıklarla güzel.

Sizlerden biriyim. Dost canlısıyım, eğlenmeyi severim, birazcık inatçıyım.

Benim sevgim dünyaya yeter. Farklıyım. Farkında mısın?

Gerçek dostlar kromozom saymaz. Çünkü down sendromu 1 eksiklik değil +1 fazlalıktır.