Geçenlerde bir arkadaşla 'gazeteciler arasında yabancı dil sorunu' üzerinde sohbet ediyorduk. Bizim meslekte yabancı dil ciddi bir sorun. Yıllarca içe kapalı bir toplum vardı. Yabancı dil çok da lazım değildi. 2003 sonrası bu durum değişti. Hem Kıbrıslı Rumlarla, hem de uluslararası camiayla daha fazla ilişkimiz var. Ama basın sektöründe İngilizce başta olmak üzere yeterince dil bilen insan yok.

Bunun sıkıntılarını sık sık yaşıyoruz. Toplumun birinci ağızdan bilgilendirilmesi hususunda Kıbrıs Türk basını çoğu zaman 'lisan' sorunuyla karşılaşıyor. Ekonomik yetersizliklerin de etkisiyle bazı kuruluşlarda yabancı dil bilen bir kişi bile bulmak zor oluyor. Uluslararası ya da yabancı dil gerektiren toplantı, seyahat ve diğer etkinliklerde genellikle aynı kişiler katılıyor.

*  *  *

Konu bizim meslekten açılmıştı sohbette ama bütün toplumun sorunuydu bu. Çünkü yabancı dil öğretmekte eğitim sistemimiz başarılı değil. Tam da burada şu soruyu soruyorum arkadaşıma: "Bizim sistemin özeti bu: Dil öğretmiyor. Ama sadece dil değil. Matematik de öğretmiyor. Fizik de öğretmiyor. Hatta Türkçe bile öğretmiyor!" Sizce de öyle değil mi?

Bir sistem nasıl olur da bu kadar kötü sonuçlar verebilir, inanması gerçekten güç. Bir konuda başarılı olsak, "diğerlerini boş verelim" diyeceğim. Ama yok.

Elbette istisnalar, çok iyi yetişen öğrenciler, başarılı insanlar çıkıyor bu toplumdan da... Lakin genele baktığımızda durum gerçekten vahim. Yabancı dilde de, pozitif bilimlerde de, sanatta da, ana dilimizde de!..

*  *  *

Eğitim için milyonlar harcanıyor. Aileler okul taksidi ve özel ders ücreti ödemekten helak oluyor. Yarışa dayalı sistemin çocuklara getirdiği psikolojik sıkıntılar ve kişiliklerinde yarattığı hasarlar apayrı bir fecaat. Ama 'çıktı' yani 'sonuç' ne? Biz nasıl bir insan tipi yetiştiriyoruz? Eğitimin amacı nedir? Planımız, programımız var mıdır? Bu sorular hayatidir. Toplum açısından da, yetişen her bir birey bakımından da. Kendi ayakları üzerinde durabilen, sosyalleşebilen, özgüveni yerinde, sürekli elinden tutulması gerekmeyen insanlar yetişmiyor bu modelde. Bir diploma aşkıdır herkesi sardı, sarmaladı.

Eğitimin 'üretim odaklı' olması gerektiği, üreten insanın mutlu olacağı gerçekleri aklımıza bile gelmiyor artık. Eğitim hep başka vesilelerle geliyor gündemimize. Ve yazık oluyor bu topluma, topluca...