ELAM’a Tebrikler  (!)

Enosis Plebisitine ilişkin hâlihazırda her yıl resmi tatil ve kutlamalar yapılmasına rağmen buna plebisitin her yıldönümünde okullarda bir genelge okunmasının eklenmesi, Meclis’te yaşanan en budalaca adımlardan biridir.  Bu yeni adım bizi tek bir sonuca götürüyor: Her iki taraftaki liderler ortaya çıkan kırılganlıklara hazırlıklı olmak bakımından en alt düzeydedirler!     

Çıldırmayacağız. Lefkoşa Havaalanı’ndan ilk kimin kaçtığı ilgileneceğimiz bir konu değildir. Bizim konumuz, tüm Kıbrıs’ın bir bütün halinde ELAM’ın oyununa gelmesidir.

Hepimizin ELAM’a hakkını vermemiz gerekir, zira hedefine ulaşmayı başardı (!)      

Dolayısıyla, ELAM’a tebrikler (!) Hepimize tebrikler.

ELAM el çırpıyor ve biz onun havasında oynuyoruz. Bravo (!)

Vallahi! Yasa tasarısına lehte oy verenlere bravo, Meclis’teki oylamada çekimser kalanlara daha büyük bir bravo (!)
Tabii konuya yaklaşımları ve ele alışları açısından en büyük bravo iki tarafın liderliklerine...  Bu yöndeki davranışlar; herkesin aklına bir tarafta sandık yolunun yakın olduğunu ve diğer tarafta da Nisan ayında Türkiye’de ne olup biteceğini görmek adına geciktirmenin işe yarayacağını getirebiliyor!   

*  *  *  *

Kıbrıslı Rumlarla başlıyayım. Yasa tasarısını kaç kelimeyle nitelendirmemi dilersiniz? Bir kelimeyle mi? Budalalık! Çok kelimeyle mi? Zamansız, amaçsız, yersiz, gereksiz, kışkırtıcı,  anlamsız, gerici ve bunlara benzer birçok sıfat…

Ama hepsinden öte; ahmakça!

Bu tasarıyı duyunca aklıma gelen ilk şey, siyasi hiçliklerini sergileyecek alan kalmamasından ötürü, çocuklarımızı denek hayvanlarına çevirmek suretiyle, ulaşamadıkları özlemlerini okullara saçmaya başlama arzularıydı.  

Hangi plebisiti anacaktık? Biliyor musunuz? Kıbrıslı Rumların ezici bir çoğunluğunun “Enosis” arzuladığı, fakat Yunanistan’ın yanıt vermeye bile tenezzül etmediği bir plebisiti… Müstesna bir zafer! Hadi bunları geçtik, meclisin eğitim uygulaması ile ilgili yasa yaptığı nerede görüldü? Meclisin işi mi bu? Daha sonra, DİSİ Başkanı durumu toparlama gayreti içerisinde, bu çarpıklığın düzeltilmesi için yasa önerisi sunacağını söyledi.        

*  *  *  *

Kendi tarafımı bitirecek olursam, duyduğum ‘veresiye’ bahaneler pek dikkate alınacak cinsten değil. Evet, Enosis Plebisiti Kıbrıslı Rumların tarihinin bir parçasıdır. Ama bu parça, böyle bir olayın olduğu ve bir daha olmayacağı şeklindedir. Tarihin yeniden yazılması, değiştirilmesi veya ört pas edilmesi düşünülemez bile. Ne şimdi, ne de olası bir çözümden sonra böyle bir şey düşünülebilir. Kimse tarihini bilmezlik edemez, bilmezden gelemez. Her birimizin varlığı tarihiyle iç içe geçmiştir. Ama tarih derken, tüm tarihimiz. Sadece seçilmiş tarihler değil! Hem hoşumuza giden, hem de gitmeyen şeyler. İşimize gelen şeyler de tarihimizdir, gelmeyenler de…            

İstesek de istemesek de tarih bağlamında aramızda zıtlıklar vardır. Nikos Anastasiadis 20 Temmuz ve 15 Kasım gibi kutlamaları örnek verdi. Bu günler Kıbrıslı Rumlara acı veren günlerdir. Anastasiadis haksız değil. Ama Kıbrıslı Türklerden, bu kutlamaların kutlanmasına bugün karar verilmediği yönünde bir yanıt alıyor. Güzel…

Peki acaba “istisnai” rejim ile Türk vatandaşların kuzeyde vatandaş yapılması ve Kıbrıs sorununun çözüm sürecinin ilerlediği bir zamanda Girne’deki inşaat vurgunu Kıbrıslı Rumlar için daha az acı veren faaliyetler midir?     

*  *  *  *

“Benimkiler” abartılı ve kabul edilemez durumdadırlar, ama “sizinkilerin” de kalır yanı yoktur. Konstandinos Kavafis’in şiirinde dediği gibi,  çoktan hazırmış gibi bir yiğit fırsatı kaptılar, saçlarından sürüklediler, uç noktalara götürdüler.

Görüşmelerin devamına ilişkin, müzakere çalışmalarının kesilmesi, BM’nin müdahil olması gibi tehditlerle işi uç noktalara vardırdılar.

Görüşmelerin kesilmesi Kıbrıslı Türklerin çıkarlarına hizmet eder mi?

*  *  *  *

Siyasi kahvehanede son bir tutunacak dal aradım. Bulamadım. Akademisyen, psikoloji   öğretim görevlisi, Eğitim eski Bakanı Andreas Dimitriu, konuyu tek kelimeyle, başarıyla özetledi: “Didaktik”. Haklısın sevgili Dimitriu, zira günün sonunda bu memlekette çözümden sonra bile aramızdaki anlayış şekli bu biçimde olacaksa umudumuz kalmaz. Yalnızca yorarız…         

Ha, unutmadan! Önemsiz bir ayrıntı... Meclisteki tartışma enosis plebisiti ile ilgili değildi. Eğitim reformu ile ilgiliydi. Bu reformda, sınav dönemlerinin artırılması ve devamsızlıkların azaltılması ile ilgili yeni düzenlemeler getiriliyor. Bu düzenlemelerle ilgili olarak öğrenci hareketi oldukça ciddi karşı duruş sergiledi ve dinamik eylemler gerçekleştirdi. ELAM bir fırsatını bulup bu konuya bu tartışmalı düzenlemeyi de katmış oldu. Yani, ELAM’a bir kez daha tebrikler!

------------------------------
YENİDÜZEN için hazırlanan özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili
------------------------------

Συγχαρητήρια στο ΕΛΑΜ

Ο χειρισμός μιας από τις πιο ηλίθιες φάρσες που έγιναν στην βουλή, και αφορά την ανάγνωση εγκυκλίου στα σχολεία σε κάθε επέτειο του ενωτικού δημοψηφίσματος, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ήδη επίσημη αργία και εορτασμοί, οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Ότι οι ηγεσίες και στις δύο πλευρές είναι κατώτερες των περιστάσεων!  

Δεν θα τρελαθούμε.  Ποιος έφυγε πρώτος από το αεροδρόμιο Λευκωσίας δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι μια ολόκληρη Κύπρος, ενωμένη, σύρεται στο παιχνίδι του ΕΛΑΜ. Του οποίου θα πρέπει να πιστώσουμε όλοι ότι ο στόχος επιτεύχθηκε!

Συγχαρητήρια λοιπόν στο ΕΛΑΜ. Συγχαρητήρια και σε όλους μας. Το ΕΛΑΜ κτυπά παλαμάκια και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό του. Μπράβο… πραγματικά! Μπράβο και σε αυτούς που ψήφισαν το νομοσχέδιο, μεγαλύτερο μπράβο σε αυτούς που τήρησαν αποχή κατά τη ψηφοφορία στη βουλή και ακόμα πιο μεγάλο στις ηγεσίες και στις δύο πλευρές για την υπέροχη διαχείριση, η οποία επιτρέπει στον κάθε ένα να σκέφτεται ότι από τη μια ο δρόμος προς την κάλπη είναι κοντά και από την άλλη ότι συμφέρει η καθυστέρηση μέχρι να δούμε και τι θα γίνει τον Απρίλιο στην Τουρκία!

*  *  *  *

Να αρχίσω από τους Ε/κ. Με πόσες λέξεις θέλετε να χαρακτηρίσω το νομοσχέδιο; Με μία; Ηλίθιο!  Με πολλές; Άκαιρο, άσκοπο, άτοπο, αχρείαστο, προκλητικό, αναίτιο, οπισθοδρομικό, με πολλές και σύνθετες σκοπιμότητες. Αλλά κυρίως, βλακώδες! Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι τους τελείωσαν οι χώροι εκδήλωσης της πολιτικής τους ανυπαρξίας και άρχισαν να βγάζουν τα απωθημένα τους  στα σχολεία, μετατρέποντας τα παιδιά μας σε πειραματόζωα. 

Ποιο δημοψήφισμα θυμηθήκαμε; Ξέρετε; Αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των Ε/κ ψήφισε ότι επιθυμεί «Ένωση», αλλά δεν καταδέχτηκε καν να παραλάβει η Ελλάδα. Σπουδαία νίκη! Και πού ακούστηκε η βουλή να νομοθετεί για την εκπαιδευτική πρακτική;  Είναι δουλειά της; Εκ των υστέρων, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ σε μια προσπάθεια να συμμαζέψει την κατάσταση είπε ότι θα καταθέσει πρόταση νόμου για να διορθώσει αυτή τη στρέβλωση. 

*  *  *  *

Για να τελειώνω με τη δική μου πλευρά, τις δικαιολογίες τις ακούω βερεσέ (ελπίζω να υπάρχει αυτή η έκφραση στα τούρκικα. Σημαίνει ότι δεν μπορώ να τις δεχτώ). Ναι, είναι μέρος της ιστορίας των Ελληνοκυπρίων το ενωτικό δημοψήφισμα. Με την έννοια ότι αυτό έγινε και δεν ξεγίνεται. Ούτε πρόθεση πρέπει να είναι η ιστορία να παραγράφεται, να αλλοιώνεται ή να αποσιωπάται είτε τώρα, είτε μετά από ενδεχόμενη λύση. Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει την ιστορία του. Η ύπαρξή του κάθε ενός από εμάς, είναι συνυφασμένη με αυτήν.  Ολόκληρη όμως η ιστορία. Όχι επιλεκτικά! Και αυτή που μας αρέσει ,και αυτή που δεν μας αρέσει. Και αυτή που μας συμφέρει και εκείνη που δεν μας συμφέρει.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, η ιστορία είναι αλληλοσυγκρουόμενη μεταξύ μας. Ο Νίκος Αναστασιάδης έδωσε τα παραδείγματα των εορτασμών της 20^ης Ιουλίου και της 15^ης Νοεμβρίου ως παρόμοιες εκδηλώσεις που προκαλούν πόνο στους Ε/κ. Δεν έχει άδικο. Αλλά παίρνει την απάντηση από τους Τ/κ ότι δεν είναι σημερινή απόφαση να πραγματοποιούνται αυτοί οι εορτασμοί. Ωραία… μήπως η συνεχής πολιτογράφηση Τούρκων πολιτών με το καθεστώς του «κατ’ εξαίρεση» και η οικοδομική επέλαση στην Κερύνεια την ίδια χρονική στιγμή της προχωρημένης φάσης επίλυσης του Κυπριακού, είναι λιγότερο προκλητικές ενέργειες για τους Ε/κ;

*  *  *  *

Υπερβολικοί και απαράδεκτοι οι «δικοί μου», αλλά και οι «δικοί σας» δεν πήγαν πίσω. Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι που λέει στο ποίημα του ο Κωνσταντίνος Καβάφης, άδραξαν την ευκαιρία, την τράβηξαν απ’ τα μαλλιά, την έφτασαν στα άκρα.  Με απειλές για τη συνέχιση των συνομιλιών, με διακοπή των εργασιών των διαπραγματευτών, με εμπλοκή των ΗΕ. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Τ/κ η εμπλοκή στις συνομιλίες;

*  *  *  *

Προσπάθησα να βρω μέσα στο πολιτικό καφενείο μια σανίδα σωτηρίας. Δεν βρήκα. Ο ακαδημαϊκός, καθηγητής ψυχολογίας, πρώην υπουργός Παιδείας Ανδρέας Δημητρίου, περιέγραψε το θέμα με μία λέξη επιτυχώς: «Διδακτικό». Έχεις δίκιο αγαπητέ κ. Δημητρίου, γιατί στο τέλος της ημέρας, αν αυτός είναι ο τρόπος να συνεννοούμαστε μεταξύ μας σε αυτό τον τόπο και μετά τη λύση, δεν έχουμε ελπίδα.  Απλά το κουράζουμε… 

Α… και μην ξεχάσω! Μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Η συζήτηση στη βουλή, δεν έγινε για το ενωτικό δημοψήφισμα, αλλά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία εισάγει νέες ρυθμίσεις που αφορούν την αύξηση των εξεταστικών περιόδων και τη μείωση των απουσιών,  για τις οποίες το μαθητικό κίνημα έχει σοβαρότατες ενστάσεις και πραγματοποίησε δυναμικές κινητοποιήσεις. Απλά το ΕΛΑΜ βρήκε την ευκαιρία να εντάξει σε αυτό, την επίμαχη τροπολογία. Ξανά συγχαρητήρια λοιπόν στο ΕΛΑΜ!