Hayatımıza ‘sıfır’ vaka ile devam edebilmek elbette güzel olurdu.

Güzel olurdu ancak bu beklentiyi, yaşamın gerçekleriyle buluşturabilmek pek de kolay değil.

Muhakkaktır ki gelecek…

Havadan da gelecek, denizden de gelecek, karadan da gelecek.

Önemli olan, atılacak doğru adımlar ve alınacak doğru önlemlerle, virüse yayılma payı bırakmamak, hastalığın kontrolsüzce içimize karışmasının önüne geçebilmek, yani toplumu mümkün olduğunca koruyabilmek.

Bu anlamda ciddi zafiyetler var, önceden öngörülebilmesi gerektiği halde alınmayan tedbirler, yapılan çok sayıda hata var.

Bunların dışında ve de en önemlisi, olası ‘yaygın’ vakayla baş edebilecek kapasitede bir sağlık altyapı sorunu var.

Yine de iyi niyetle, herkesin öncelikli gailesinin ortak olduğu varsayımıyla, yapıcı bir biçimde yürüyebilmek önemli.

Bu sebeple de öncelikli görev, toplumda oluşan güvensizliği ortadan kaldırması gereken hükümetin elbette.

Yap-boz tahtasına dönen anlık kararlara değil, iyice düşünülmüş, ayakları yere basan, sağlam adımlar görmeye ihtiyacımız var çünkü.

Bir diğer ihtiyacımızsa, sanırım biraz öfke kontrolü!

Doğru adımlar atması yönünde hükümet üzerinde toplumsal baskı oluşturulmasının gereği ve önemine inanmakla beraber, öfkeyi yönlendirme noktasında zaman zaman ‘adres’ şaşırdığımızı, zaman zamansa siyasi alışkanlıklarımızın tuzağına düştüğümüzü düşünüyorum.

***

Türkiye şu anda, virus yaygınlığı bakımından son derece riskli bir ülke, bu çok net.

Bu yüzden de Türkiye’den gelecek yolcular konusunda azami tedbir alınması, hayati bir önem taşıyor.  

Peki hükümet üzerinde bu anlamda baskı kurmaya çalışırken, bir yandan da bu yolcuları hedefe koymak, ne kadar doğru?

Hepsi mi ‘zevk-ü sefa’ için geliyor bu insanların?

Ailelerimiz var aralarında.

Aylardır yüzünü göremediğimiz çocuklarımız…

Eşlerimiz, annelerimiz, babalarımız, kardeşlerimiz var.

Doğduğu yer olmasa da doyduğu, ekmeğini kazandığı yer Kıbrıs olan var.

Burayı ev bilen, yurt belleyen var.

Burada okuyan var.

Türkiye’den gelecek uçaklarla ilgili var olan endişenin, ideolojik temelde bir ‘Türkiye düşmanlığı’ olarak yorumlanması ve bu endişeyi taşıyanların her konuda olduğu gibi bu konuda da ‘Rumcu’ ilan edilmesi ne kadar ‘sorunlu’ bir bakış açısıysa, bunun tersi de aynı derecede sorunludur.

İşin özü, galiba biraz empati!