Birçoğumuzun toplumsal düzeyde bir başarı öyküsünü arzuladığı kesindir.

Yani, çoğu durumda bunun gerçekleşmemesinin nedeni birilerinin buna karşı çıkması değil, elde edilmesi için gerekli donanıma ya da uygun şartlara, araçlara ve imkanlara sahip olunmamasıdır.

Şimdilerde bir ‘hükümet boşluğu’ sorunu var.

Yani mevcut hükümet ortaklığı sürdürülemediği için kaçınılmaz olarak gündeme gelen bir sorun.

Peki bu sorun nasıl aşılacak.

Mevcut en olası alternatifler denenerek tüketilmiş.

CTP+HP+TDP+DP ortaklığı niçin bozulmuştu?

HP hariç diğer ortaklar, bunun, hükümet içi bir uzlaşmazlıktan ötürü olmadığını defalarca açıkladı.

Dörtlü koalisyonu bozanlara sayısız sorular soruldu ama ikna edici bir yanıt alınamadı.

Üstelik kamuoyu da dörtlü koalisyonun belirli bir iç uzlaşmazlık nedeniyle değil, ‘dışarıdan’ öyle istendiği için bozulduğuna inanıyor.

Herkes hatırlıyor… Dörtlü koalisyon bozulunca, Kıbrıs sorununda Cumhurbaşkanı ve hükümet arasında ‘çözüm modeli’ üzerinden bir çelişki ortaya çıktı.

Yani bugün, Kıbrıs Türk tarafı ve Türkiye’de federal çözüm modeline karşı oluşan alerjinin ilk belirtisi dörtlü koalisyonun bozulmasıydı.

Şimdi tartışılan yine ayni model!

Sonucun farklı olacağına inanan var mı?

Partilerin masasında bulunan ikinci model ise bir UBP-HP koalisyonu.

Yani şu andaki garip hükümet boşluğuna yol açan ortaklık!

Bu ortaklığın hem başbakanı hem de büyük ortağının parti başkanı olan sayın Tatar Cumhurbaşkanlığı makamına çıktığı için ne hükümetin ne de partinin bir başı yok artık!

Parti önce başkan seçmeye kalkışmış ama, ‘dışarıdan’ olduğuna herkesin inandığı bir müdahaleyle buna izin verilmemiş!

Hala verilmiyor! Ülkenin en büyük partisi kurultay yapamıyor!

Şimdi birileri ‘partide genel başkan vekili var’ diyebilir.

Sorun başkan vekiliyle ilgili değil elbette.

Vekil ancak kurultaya kadar vekillik yapabilir ama anlaşılan sınırsız vekillik diye yeni bir kavram ve uygulama ithal edilmiş.

Sayın Tatar’ın ayrılmasından sonra, Bakanlar Kurulu’nda da benzer bir gariplik ortaya çıktı.

Normal koşullarda Başbakan Yardımcısı’nın boşluğu doldurması ve hatta bozulan hükümetin istifa yazısını yeni seçilen cumhurbaşkanına sunması ve ortaklar başka bir iç düzenleme yapmıyorsa, yeni hükümet kurulana kadar hükümete başkanlık etmesi gerekirdi.

Hem bu yapılmadı hem de ortada başbakanlık makamının gerçek vekili görünmüyor.

İste tartışılan hükümet modellerinden ikincisi de bu garipliklerin yaratıcısı konumunda.

Bu ortaklık yenilenirse sonuç farklı olur mu?

Yeni hükümet için bir de üçüncü model var: UBP-CTP ortaklığı. Bu ikiliye isterseniz HP’yi, isterseniz DP’yi ya da YDP’yi ya da hepsini ekleyin.

Peki bu neyin koalisyonu olacak?

Yani ortak payda nedir?

Birilerinin ‘ülkeyi hükümetsiz bırakamayız’ ya da ‘ateşten gömleği giymeye hazırız’ gibi söylemleri artık ciddiye almamayı öğrenmeliyiz.

Ortada, ciddi bir açmaz vardır.

Denenmiş modelleri denenmiş anlayışlarla tekrarlamak bir çıkış yolu sunmuyor.

En iyisi halka bir düşünme ve karar verme fırsatı verin!

Hangi formülle yapacaksanız yapın bir an önce.

Yani bu hükümeti, en erken bir zamanda bir seçim yapmak üzere kurun.

Bakanlar için herhangi bir meziyet aramanıza bile gerek yok!

Sadece tek bir ilke üzerinde uzlaşmalar bu hükümete ortak olsun: diş karışmasın bir seçim yapmak!

Tüm sorunlar böylece çözülecektir demiyorum ama, belki de siyasal partiler yaşanılan süreçten önemli dersler çıkarmış olacaklardır.

Dıştan karışmasız seçim yapmak hem seçim sonuçlarının hem de ortaya çıkacak olası hükümet modellerinin meşruiyetini artıracaktır.

Ve belki de seçmenler, siyasal partileri zamanında uyarma fırsatı elde etmiş olacaktır.

Seçimden sonra oluşacak olan model bir koalisyon hükümetiyse, en azından hangi ilkeler zemininde kurulacağının anlaşılması için çalışacak zamanınız, karar verecek enerjiniz olacaktır!

Ve hatta ‘halk bizi görevlendirdi’ diyebilecek olan siyasetçiler, hem kurultay yapabilecek cesareti bulacak hem de bu ülkeyi ilgilendiren konularda dışarıdan yapılan karışmalara artık daha fazla fırsat vermeyecektir.

O nedenle en erken zamanda, dıştan karışmasız bir erken seçim, siyasetin kendini toparlaması için gereklidir.