Ertelediğimiz ya da yüzleşmediğimiz her şey potansiyel bir sıkıntı olarak orada duruyor. Cesaret gösterip o adımı atabilmek belki de önemli olan. Ertelemek, yüzleşmemek daha konforlu görünür oysa masaldaki kırk şilte altındaki bezelye tanesinin uykuyu kaçırması gibidir yaşanan. İçini kemiren kurt işini görmeye devam eder ve bir gün başa çıkılmaz hale gelir. Çoğu insan böyle yapar ya; bu da güç verir erteleyiciye… Herkes erteliyordur nasılsa, yumurta kapıya gelmemiştir daha. Gün içinde yapacak çok daha keyif verici şeyler varken tatsız olduğu kesin bir yemeği önüne koymak niye diye düşünürüz. Oysa bozulup iyice tadı kaçan bu yemeği yemek zorunda kalabileceğiz belki de gelecekte bir gün. Bazen de sadece gözümüzde büyütmekteyizdir sorunu. Hiç de sandığımız kadar çetrefil değildir.

Bir sorunu çözmek kadar rahatlatıcı bir durum yoktur diğer yandan da. Bu kadar kolay mıymış diye düşünürüz kimi zaman. İçimizdeki ağırlık kalkar, dünya bir an için daha çekici görünür. Bazen bir ameliyat gibidir bu. Zararlı dokuyu atarsın, hayat zordur bir süre ama sonrası da iyileşme demektir. En zor olan karar verip ilk adımı atmaktır yalnızca. Bazen de nasıl bir yaklaşım göstereceğimize karar veremeyiz, durumu daha da kötüleştirmekten, uyuyan devi uyandırmaktan korkarız. Bu da bir tehlikedir elbette. O dev bizim istemediğimiz bir anda harekete geçebilecektir ama.

Kimi zaman saçmalarız hayatta. Aslında derinde bir yerde bir nedeni vardır böyle saçmalamamızın. Etraflı düşünmediğimiz, aslında ne yapacağımıza tam da karar veremediğimiz için yaparız bunu. Bazen sessizlik ve ertelemek en doğru olandır. Her şey yerine oturduğunda daha rahat karar verilebilecektir.

Keşke sessiz kalsaydım ve böyle saçmalamasaydım dediğim çok durum olmuştur. Kimi zaman da taşı gediğine koyacak o lafı etmediğin için huzursuz olursun. O an yaşadığın şokla bunu düşünememişsindir aslında. Köprülerin altından geçen suların ardından da söylenmesi anlamsız olmuştur zaten.

Bazı sabahlar şehrin gerginliği sen ne kadar huzurlu olsan da eve sızar kapıdan bacadan, dünya dertleri kayıtsız kalamayacağın ağırlıktadır. Dünyanın derdi bitmez elbette. Önemli olan yas ve sevinci bir biçimde yan yana yaşayabilmektir. Yasını tuttuklarımızın yanı sıra var olur çünkü sevinilecek şeyler.

Pek çok kalıp ve ezber sinirimizi bozmak için var adeta. Sevinilmesi ve üzülünmesi gereken günler listelenmiş. Başkaları bizim adımıza pek çok karar veriyor zaten. Zamanın ruhunun da sayısız dayatması var.

Yaşlanma en büyük lanet gibi görülüyor ve bir endüstri oluşmuş bu kederli duyguya karşı. Genç ve güzel görünmenin ticari formülleri her yerde. Gencecik kızlar estetik ameliyatlar peşinde. Güzeller, zenginlerin ve kurnazların mutlu sayıldığı bir dünyadayız artık. Geçmişte de böyleydi belki ama günümüzde bazı dezavantajları aşmanın kolay ve kestirme yolları mevcut. Ne güzeller ne zenginler ne de kurnazlar mutlu oysa. Geçici hazları var yalnızca. Mutluluk bile sahte artık.

Takvimdeki günlere göre yaşanan hayatlar içindeyiz. Sevgililer gününü de atlattık. Böylesine ticarileşmemiş olmasalar özel günlerin özel değerleri var aslında. Geçmişin ritüelleri, çağların imbiğinden geçmiş bazı gelenekler pazara çıkıp ruhunu yitirmiş büyük oranda. Vitrindeki mutlulukların ardında ertelenmiş trajediler sırıtıyor. Parlayan sadece tek taşlı yüzükler kimi zaman.

Her birimiz kendi hayat hikayelerimizin mutlu, mutsuz kahramanlarıyız. Bir biçimde dengeyi bulmaya çalışıyoruz düşmemek için. Payımıza düşen keder oranı değişik olsa da kederin uğramadığı hane yok gibi. Bazı ülkelerin kişi başına düşen kederi oldukça yüksek. Kimi konularda şikâyet ederken aslında ne kadar şanslı olduğumuzun, dünyanın küçük bir azınlığına dahil olduğumuzun farkında değiliz.

Çok daha güzel bir yer olması mümkün dünyanın ve kişisel hayatlarımız çok daha iyi olabilir. Bütün zorluklara rağmen daha iyi birer hikâye yazabiliriz kendimize. Aşılmaz sanılan engeller biraz da bizim kafamızda. Cesaret edip harekete geçemediğimiz pek çok şey daha iyi bir hayata yürümemiz için birer engel önümüzde. Hayat inanılmazı başarmış insan hikayeleri ile dolu. Biz neden onlardan biri olmayalım?