"Biz mi imzalamadık ekonomik protokolü, yoksa Türkiye mi imzalamadı" diye çıkıştı, Serdar Denktaş.
Tam da "altın soru" buydu.
Bu soruyu Meclis kürsüsünde konuşan Maliye Bakanı'na yöneltti.
Çünkü “Türkiye’den parayı en iyi biz alırız” esintili bir böbürlenme vardı.
Ne kadar enteresan değil mi…
Bir yılı aşkın bir zaman kendi kaynaklarımızla ayakta durmak “utanç” gibi sunuluyor, dışarıdan para almak ve biat etmek “beceri…”

*  *  *

Nasıl bir ülkede yaşıyoruz?
Bir “ekonomik protokol”le hükümet değişti.
Protokol imzalandı.
İmzalanan protokole dair tek bir adım atılmadı.
Kimse de umursamadı!

*  *  *

"Ekonomik Protokol" diye bir "araç" icat edildi.
"Vilayet"in altın anahtarına dönüştü.
Demokrasiye müdahalenin adı oldu, program...
İradeyi hiçleştirmenin feneri oldu.

*  *  *

Meclis'i izliyordum ve “inanamıyorum” diye bağırmak geldi içimden…
Yutkundum.
Nefeslendim.
Aslında, inanabiliyordum.
Alışmıştık çünkü…
O nedenle çok daha umarsız, umutsuz, duyarsızdık…

*  *  *

Yıkıntılar arasında “haysiyet” arıyorduk.
Bu ülkede adil ve dürüst çalışmanın, üretmenin, yasalara saygının, emeğin ve alın terinin, yatırımın ve etik hareketin, istihdam yaratmanın, hakkaniyetli bir duruşun ve dürüstlüğün giderek hiçbir önemi kalmıyordu.
Tüm bu değerler adeta suç!
“Ayıplı” görüyorlar eğer fesatlık yapmaz, hak yemez, çalmaz, alengirli davranmaz, rezillikle savrulmaz, riyakarlığı seçmez, maskeli yaşamazsanız…

*  *  *
Ömrünü nefretle, fırsatçılıkla, döneklikle, yalakalıkla, sahtelikle yürüyenlerin yolu açıktır.
Kirlendikçe kiri seviyor buralar!
Kim ki yasalara saygılıdır, kim ki emeğiyle kazanır, kim ki alnından dökülen ter ömrüne karışır, kim ki bir değer yaratır, kim ki bencilliğe karşı toplumsal faydayı kuşanır yanmıştır.

*  *  *

Tam bir bataklığa dönüşüyor ada yarısı…
İlkesizliğin en temel değer olduğu bir kokuşmuşluk ikliminde yıkanıyor.
İnsanlığa dair en ufak umut kırıntıları dahi hoyratça eziliyor, gözü dönmüş bencilliğin kirli ayakları altında…
Eriyor insanlık…