Siyaset sloganların esaretinden kurtulamadı, seneler geçse de...
Öyle bir “esaret” ki bu, özgürlük 'kendi gibi düşünenler'e gülümsüyor sadece.
Bir de 'kendini' düşünenlere (!)

***

"Bizimki" her koşulda haklı, "öteki" hep ayıplı!..
"Bizimki" illa ki baldan tatlı, "öteki" kekremsi!
"Bizimki" eleştirilemez, “öteki" övülemez tabii!..
İhanet bu !..
"Bizimki"nin hatası olamaz, "öteki"nin doğrusu...
Tüm bu öğretiler kuşaktan kuşağa devredildi, sürekli...
Üstelik adına da ‘siyaset’ dendi…
Peki ne oldu?

***

'Sol'un didişme halleri ayrı bir araştırma konusudur doğrusu.
Hem partiler arası, hem partiler içi!..
Şöyle bir bakınız tarihe, 'aforoz' edilmeyen başkan yok neredeyse.
Her kurultaydan "kafası gözü" yarık çıkıyor birileri, her seçim öncesi sonrası  "vur vur inlesin" muhabbeti, hele "hükümet" dönemleri adeta ‘sen ben’ muharebesi....
Peki ne oldu?

* * *

Şimdi yeni bir seçim sürecinde kimi zaman kirlenen dil, saldırganlaşan sözcükler, rekabet duygusunun yarattığı çatışmalar, seviyesiz üsluplar yine öne çıkıyor...
Ve haklı olarak bu fotoğrafa "yeter" diyor birileri...
Ama 'çoğunluk' böyle biliyor, böyle ezberletilmiş, böyle öğrenilmiş çünkü.
Çok ciddi eğitim süreçleri yaşanmadan, yeni bir siyaset ve bu yeni siyasetin dili oluşmadan, menfaat ilişkileri farklılaşmadan, örgütlenme anlayışları ilkesel bilinçlerle kurgulanmadan böyle de 'var' olmaya devam gibi görünüyor...
Çatışarak !..

***

Bir de şu yaklaşım var, sanki ‘iyi hal’denmiş gibi…
- "Bu işin bir de ikinci turu var, aman ha, unutmayınız."
Yani aslında 'menfaat' için 'miş' gibi yapılacak sadece.
"Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez" mi uyar buna yoksa "dereyi geçene kadar ayıya dayı demek mi" acaba?

***

Böyle öğrendik, böyle dayatıldı, böyle ezberletildi hepimize!
Akrep gibiyiz onlarca, yüzlerce, binlerce.
Peki ne oldu?
"Kör" gözlerin ölünce bademleştiği, yaşarken herkesin birbirinin gözünü oyduğu bu yarı(m)yurtta, tükendik, didişe didişe, birlikte…