Levent Özdağ

Osman Okalpli, aslen Limasollu ve Girne’de yaşıyor, Limasol’a özgü tatlar satıyor. Limasol’un meşhur Paşa Dayı sulu ve sütlü muhallebileri satışını yapan Osman Okalpli, Girne Kaza Mahkemesi karşısında 6 yıldır ‘Arabada muhallebi’ ile nostaljiyi yaşatıyor. Sulu muhallebi, sütlü muhallebi, jelli satışı yapan Osman Hilmi “yazın yenen bir lezzet, sıcak havada iyi gelir” diyor. Osman Okalpli, “Burada biz tavuk, et parası değil çorba parasını çıkarmaya çalışırız” diye de ekliyor.

• Esnaflık nasıl bir duygu ve hep esnaf mı oldunuz?
• “Bu işi 6 yıldır yaparım. Bundan önce otellerde çalışırdım, minibüs sürerdim. 12-14 saat işlerdim yorucu bir işti. Sonra emekli oldum ve bu işe Sayın Sümer Aygın’ın sayesinde başladım, o teşvik etti beni. “Londra’dan gelen müşteriler sulu muhallebi sorar” dedi, Lefkoşa’ya giderlerdi. Belediye izinli bu işi yapmaya başladım. Devletin verdiği maaş beni tatmin etseydi bu işlere girmezdim. 1680 TL emekli maaşı alırım. En korktuğum şey Elektrik Dairesi. Maaşın dörtte biri elektriğe gider. Hem bu nostaljiyi yaşatırız, hem de insanları bu sıcak havalarda serinletmeye çalışırım.”

• Yetki sahibi olsaydınız esnaf için neyi değiştirmek isterdiniz?
• “Küçük esnafları korumaya alırdım. Bizim devlette kim gelse gitse büyük işletmeleri korur, küçüklere darbeyi vurur. Örnek küçük esnaf arkadaşlarım vardı, kapatmak zorunda kaldı. Burada biz tavuk, et parası değil çorba parasını çıkarmaya çalışırız. Sırf bu işe başladık onur meselesi yaptık, yoksa köşeyi dönmedim burada. Ekonomiyi düzeltirdim.”

• Bu işi yaparken mutlu musun?
• “Mutluyum çünkü sigortadan emekliyim. Emekli maaşımda15 yaşında bir çocuk barınamaz. Çoğu insan der ‘çok satış yaparım döndüm köşeyi’, hayaldir bunlar. Toplam günde 5 TL tanesi en çok 20 tane satarım o da değişir. Bu nostaljiyi yaşatmaktır amacımız. Şeker hastası müşterilerim de var onlar yalnız sulu muhallebi yerler.”

“NOSTALJİ YAŞATIYORUZ”

• Bir günün nasıl geçiyor burada?
• “Yaz aylarında sabah 9 öğlen 1’e kadar buradayım kışın yalnız maçlara giderim. Havalar iyi olursa, yağmur olduğunda yenmez. Sulu muhallebi satarak burada nostalji yaşatmaya çalışıyoruz. Yaklaşık 80-100 yıllık atalarımızdan bize kalan bir miras. Genelde müşterilerim orta yaşlı, gençler pek bilmiyor ama babaları, dedeleri ile gelenler tadıyor ve az da olsa genç nesil müşterim var.”

• Çocukluğunuzun Kıbrıs’ını nasıl hatırlarsınız?
• “Eskiden, çocukluğumuzda bayramlar daha güzeldi. Aileler arasında bağ vardı. Şimdi öyle değil. Oğluma mal verdim sattı, iki dükkan aldı. Bayram olur benim elimi öpmeye gelmez. Babalar günü olur gelmez. Çok değişti eskiden bir babaya, bir anneye sevgi ve saygı büyükdü. Şimdi aileler arasında bile sevgi ve mutluluk yokdur. İnsanları çok para mı delirtti yoksa çok mal mı bilemedim. Para hırsı insanlardaki sevgiyi, saygıyı yendi.”
Kıbrıs meselesinden ben umudu kestim ama sizin gibi gençlerin, çocukların artık önü açılsın lazım.
En azından herkes beklemez devlete işe girsin. Devlete da özele de girdiğinde da emekli olur sıkıntı çekmesin. İnsan nerede başarılıysa orda işlesin.”

SEÇİM ZAMANI ‘MERHABA’

• İş saatinde veya özel hayatınızda en fazla nelere öfkelenilirsiniz?
• “En çok öfkelendiğim şey politikacıların seçime iki ay kala ‘merhaba’ demesidir. Seçim sonrasında kaybeden de kazanan da selamı keser 3-5 kişi haricinde.”

• Mesleğiniz size ne kazandırdı veya neler kaybettirdi, gençlere esnaf olmayı tavsiye eder misin?
• Hayatım boyunca çalıştım, kimseye muhtaç olmadım. Daha değişik işlerle uğraşsın gençler. Benim yaptığım iş ek kazanç bir nebze. Ama sadece bu iş ile ev geçindiremezler. Hayat çok zordur. Kıbrıs’ta iş sahaları da az. Bizim gençler da biraz sıkıya geldi mi kaçar, aileler de çocuklarının ezilmesini istemez. Bırak ezilsin, biraz kendi kazansın parayı.”